آدمي دير زماني است كه همواره در جستجوي كليد اصلي تمدن صنعتي يعني انرژي و مهار آن بوده است. با اختراع ماشين بخار در سال 1786 كه سرآغاز انقلاب صنعتي بود، نخستين گام جدي در راه بهره‌گيري از انرژي برداشته شد. به دنبال آن در قرن نوزدهم، عطش شديدي براي پيدا و مهار كردن انواع انرژيها، اروپا را فرا گرفت. از آن پس تبديل انواع انرژيها به يكديگر و به ويژه به انرژي الكتريكي كه سودمندترين انرژي شناخته شده است پيوسته دنبال شده است.

نخستين كاربرد انرژي برق، تامين روشنايي بود كه در دهه 1850 عملي شد. به طوري كه اماكن عمومي، ايستگاههاي قطار و فانوسهاي دريايي نزديك ساحل، از روشنايي الكتريكي برخوردار شدند. در اين دوران ولتاژ الكتريكي پايين بود و الكتريسيته به وسيله سيمهاي معمولي منتقل مي‌شد. با اختراع و تكميل ژنراتور و بهره گيري از انرژي آب و سوختهاي فسيلي در ماشينهاي بخار، زمينه بهره‌گيري از انرژي الكتريكي افزايش يافت و همزمان با پيشرفتهايي كه در زمينه استفاده از برق متناوب a.c. و تبديل ولتاژهاي كم به ولتاژهاي زياد به دست آمد برنامه انتقال الكتريسيته به نقاط دورتر در دستور كار قرار گرفت و شبكه‌هاي الكتريكي ايجاد و رو به گسترش گذاشت، در همين روند بود كه استفاده از كابل نيز آغاز شد.