شهر تاريخي شيراز بعنوان نخستين شهر مجهز به سيستم لوله كشي آب آشاميدني در ايران شناخته مي شود مقدمات لوله كشي آب آشاميدني شيراز در سال 1324 توسط مرحوم حاج محمد نمازي يكي از بزرگترين نيكوكاران شيراز فراهم گرديد. اين طرح مشتمل بر لوله كشي هاي اصلي و ساختمان حوض تصفيه خانه بود و از آب دو رشته قنات خيرآباد و رضا آباد در غرب شيراز جهت تأمين آب استفاده مي گرديد . در آن زمان 6000 مشترك آب وجود داشت

مهندسين مشاور الكساندر گيب ( انگليسي ) پس از مطالعات ، اعلام نمودند كه آب دو رشته قنات جهت تأمين آب شرب شهر كافي نبوده ، بعلاوه آب قنوات حتي در مظهر آنها آلوده مي باشند . لذا پس از تهية طرح و حفر چاههاي عميق در دوازدهم ارديبهشت ماه سال 1331 دستگاه آب شيراز افتتاح گرديد . در سال 1357 دستگاه آب شيراز ، آب مورد نياز حدود 70000 مشترك را از طريق چاههاي آبرفتي منطقه پس از تصفيه و ضدعفوني در مخزن 25000 متر مكعبي ابيوردي ذخيره مي نمود . با افزايش سريع جمعيت و مهاجرت از روستاها به شهر شيراز ، مصارف آب آشاميدني بالا رفت و عدم توسعة هماهنگ تأسيسات آب موجب نارسائي در آبرساني گرديد . بدين جهت پس از مطالعات لازم ، طرح استفاده از آب سد درودزن واقع در شمال غربي شهر شيراز به ظرفيت معادل 150000 متر مكعب در روز اجرا گرديد

در دوران انقلاب فرهنگي اولين خط فاضلاب شيراز با طرح اساتيد دانشگاه توسط دستگاه آب شيراز اجرا شد .لازم به ذكر است خط فاضلاب در شيراز در اواخر دهة 1340 جهت انتقال فاضلاب مجموعة دانشگاهي و خوابگاههاي ارم از اين مجموعه تا رودخانه هاي فصلي خشك احداث گرديد . نام دستگاه آب شيراز در سال 67 به آب مشروب شيراز و سپس به شركت آب و فاضلاب شيراز در سال 1369 تغيير يافت . اين شركت پس از تصويب اساسنامه در خرداد ماه 1370 به نام شركت آب و فاضلاب فارس ثبت گرديد در سال 1376 آمار مشتركين از مرز 230000 مشترك گذشت و در آن زمان مشكل مشتركين تنها به كمبود ميزان توزيع آب در شبكه محدود نبود ، بلكه نياز به تشكيلاتي كه مستقلاً جهت شهر شيراز ارائه خدمت نمايد ، احساس مي شد . كه اين مهم در ديماه 1376 تحقق يافت و شركت آبفاي شيراز تشكيل شد