توسعه صنعت ساختمان، یکی از مظاهر رشد و توسعه کشورها محسوب می‌شود. بيشترين سهم انباشت سرمایه ثابت و بالاترین سهم اشتغال در بخش صنعت و جذب افراد تحصیل‌کرده و کارآمد در این بخش وجود دارد. ارتقاء کیفیت در تولید مصالح، شیوه‌های طراحی و اجرا، سرعت‌بخشیدن به روند ساخت و ساز، رقابت در پیشرفت تکنولوژی، استفاده بهینه از نیروی کار و بهره‌گیری از تکنولوژی‌های نوین ساخت، جزء مؤلفه‌های تأثیرگذار در این صنعت به شمار می‌آیند.
با توجه به جوان بودن جمعيت كشور و تقاضاي مستمر و روزافزون مسكن، ساخت سالانه 5/ 1 ميليون واحد مسكوني مورد نياز است. در حالي كه به دليل عرضه كم مسكن نسبت به تقاضاي موجود در سالهاي گذشته، تقاضاي انباشته نيز به آن افزوده مي‌شود. به استناد طرح جامع مسکن در سند چشم‌انداز برای افق 1404، لازم است 24 میلیون واحد مسکونی (17 میلیون مسكن شهری و 7 میلیون مسكن روستایی) در كشور احداث شود. با توجه به نیاز موجود در کشور، روش‌های سنتی كه از جنبه‌هاي مختلف نيز بهینه نمی‌باشند جوابگوی میزان تقاضاي سالانه مسکن مورد نیاز نمی‌باشد. از اين رو براي پاسخگويي به اين تقاضا، حركت به سمت توليد صنعتي جهت بهره‌گیری مناسب از منابع کشور و ارتقاء شاخص‌های زندگی و کاهش هزینه‌ها ضروری به نظر مي‌رسد.
توليد صنعتي ساختمان، فرآیند ساخت و اجرای پیوسته و زنجیره‌ای ساختمان است که در آن اجزاء و عناصر ساختمانی به صورت مدولار و پیش‌ساخته توليد شده و از نظر كيفيت در تمام مراحل ساخت و اجرا قابل كنترل است. تجربه جهانی نشان داده است رسيدن به اين مهم فرآیندی نسبتاً زمان‌بر است كه با سياست‌گذاري، هدف‌گذاری، برنامه‌ریزی، تدوين قوانين مناسب و مدیریت هماهنگ صنایع وابسته، میسر است. در اين راستا لازم است هم‌زمان با انجام طرح‌هاي پژوهشي كاربردي در كشور، سیستم‌ها و فناوری‌های مطرح روز دنیا نيز مورد بررسی دقیق قرارگرفته و امکان‌سنجی بومی‌سازی و حصول اطمینان از قابلیت انطباق آنها با الگوهای ساخت و ساز متداول در کشور انجام شود.