مسئولان محترم کشور، مردم عزیز! ما نگران شما هستیم!!!
بنانیوز (BanaNews.ir)- متنی که در زیر می خوانید دل نوشته های جامعه مراقبین پرواز است که درقالب نود نامه منتشر می شود:
در همین ابتدا یادآوری می کنم که صراحت و شفافیت این نوشته، فقط و فقط بر اساس ضرورت و مصلحت کشور است و نه هیچ عامل دیگری.
چند سالی است که داریم فریاد می زنیم و به روش های مختلف تذکر می دهیم که مسئولان توجه کنند، مسئولان بررسی کنند، که مسئولان ... و این که ایمنی هواپیماها در خطر است! برای درک ضرورت و اهمیت این فریادها، فقط کافیست چند لحظه تصور کنید آنچه را که ممکن است به علت نشنیده گرفتن این فریادها رخ دهد؛ یعنی برخورد دو هواپیما با هم.
خدا نیاورد چنین لحظه ای را. ولی آنچه همه ی دانشمندان و وقایع شناسان تأکید می کنند، این است که هر رخدادی محصول شرایط پیش از بروز آن رخداد است. تصور کنید اینکه ذهن کنترلر درگیر باشد و هم زمان که هواپیمایی در روی باند در حال خزش است، هواپیمای دیگری را برای فرود آمدن مجاز کند و یا اینکه از سر فراموشی، هواپیمای ورودی را در همان باندی فرود آورد که در همان لحظه هواپیمای دیگری را برای برخاستن در آن باند قرار داده است! چندین هواپیمایی که در اطراف فرودگاه در حال انجام پرواز آموزشی هستند و هیچ یک در نمایشگر رادار مشاهده نمی شوند، چگونه از ذهنی که هزار دغدغه و درگیری جانبی دارد، پاک نخواهند شد؟!!
اصلاً فراموشی را کنار بگذارید. حادثه های هوایی خیلی محتمل تر از این حرف هاست. تصور کنید کنترلر ترافیک هوایی که پشت نمایشگر رادار نشسته، چند لحظه، فقط چند لحظه حین کار، حواسش به جای دیگری متمرکز شود. همه به یاد داریم دانش آموزانی را که در کلاس درس به معلم نگاه می کنند و هیچ توجهی به آنچه روی تخته سیاه نوشته می شود و آنچه معلم می گوید، ندارند. این که موضوعِ پیش پا افتاده و ساده ای است؛ پرت شدن حواس به موضوعی خارج از محیط. بر همین اساس هم ممکن است کنترلر برای یک لحظه به یکی از صدها مشکلی که در زندگی دارد، توجه کند ( به اجاره مسکن، به خرج درمان فرزندش، به اینکه ماشینش بنزین ندارد، به اینکه باید صبح تا شب در محلی کار کند و شب برود بنشیند در برج یا مرکز کنترل و رفت و آمد هواپیماها را کنترل کند، به اینکه بالاخره کِی این همه قول های مسئولان عملی خواهد شد، به اینکه آیا کسی به فریادش خواهد رسید یا خیر، به اینکه .... ) و از آنچه در صفحه ی رادار در حال رخ دادن است، غافل شود. نتیجه ی چنین غفلتی -که ممکن است از چند ثانیه هم بیشتر نشود- گچی نیست که از طرف معلم به سوی دانش آموز پرتاب می شود، بلکه فاجعه ای است که همه ی دنیا را درگیر خود خواهد ساخت؛ برخورد دو هواپیما با هم !!!
مشتریان پرواز در ایران چه کسانی هستند؟
۱- دولت مردان و همه ی مسئولان رده بالای کشور
۲- نمایندگان محترم مجلس شورای اسلامی
۳- نخبه ها و استادان دانشگاه و صاحبان صنایع و سرمایه گذاران در بخش های اقتصادی کشور
۴- طبقه ی متوسط به پایین جامعه
۵- همه ی موارد
حق با شما است. پاسخ صحیح گزینه ی ۵ است. درکشور ما بخش اعظمی از مسافران هوایی را در درجه ی اول مقامات و مسئولان کشور و در وهله ی بعد، صاحبان صنایع، نخبه ها و استادان و دانشجویان کشور تشکیل می دهند. برخورد دو هواپیما اگر بین دو هواپیمای داخلی رخ دهد، که مشخص است. (این لحن سخن گفتن ناشی از شرایط واقعی و بسیار نامناسب محیط کار کنترلرهای ترافیک هوایی است و برخاسته از دلسوزی است و نه هیچ مورد دیگر) حال اگر این برخورد بین یک هواپیمای داخلی و یک هواپیمای خارجی باشد، که موضوع فراملی و بین المللی خواهد شد و حالت سوم هم که از تصور ذهن بیرون است ...
پیامدهای انسانی، ملی و جهانی چنین فاجعه ای بر هیچ انسانی پوشیده نیست، از این رو به تحلیل آن نمی پردازیم. موضوع مهم و حیاتی و آنچه که می تواند مفید واقع شود، بررسی سریع موضوع و پیش گیری از هرگونه حادثه ی ناگوار است. به گواهی اسناد و مدارک علمی و قضایی، تاکنون در ایران هیچ حادثه ی هوایی منجر به جرحی نبوده است که در رخداد آن، کنترلر ترافیک هوایی نقشی داشته باشد.
اکنون پرسش این است که وقتی بی اختیار حین کار، حواس شما به جایی منحرف می شود، شما چه می توانید انجام دهید؟ برای هر انسانی در هر شغل و منسبی، زمان هایی وجود داردکه اصطلاحاً می گوید «دست خودم نبود». مگر برای کنترلرهای ترافیک هوایی که در شرایطی پُر از استرس، در شیفت های شب طولانی، با جسم و روانی متأثر از شرایط سخت زندگی، با ذهنی درگیر و پر از دغدغه های مالی و تحت مسئولیت بسیار سنگین قضایی کار می کنند آن هم با حق شیفت ۶ هزار تومان! امکان ندارد برای لحظه ای، فقط چند ثانیه! حواسشان متوجه یکی از مشکلاتشان شود؟! نکته ی هشدار دهنده تر آنکه، این گونه درگیری های ذهنی و انحراف حواس شخص حین کار، نه تنها محال و بعید نیست بلکه بر اساس علوم روانشناختی، محصول طبیعی شرایط حاکم بر زندگی و محیط کار است.
نتیجه:
مسئولان محترم کشور و تصمیم گیران گرامی، مردم عزیز! ما نگران شما هستیم! ما نگرانیم و نگرانی ما برخاسته از ظلمی است که در حق کنترلرهای ترافیک هوایی رفته است. این نوشته و امثال این ها، ندای یاری خواهی ما است از تمام کسانی که می خوانند، می شنوند، می بینند و می فهمند. از شما نمایندگان دلسوز ملت، از شما دولت مردان تلاشگر، از شما آگاهانِ فعال در عرصه های اطلاع رسانی و از همه ی آنانی که دوست دارند این سخن همچنان افتخار ایرانیان باشد که
«تاکنون در ایران، هیچ حادثه ی هوایی منجر به جرحی که کنترلر در آن مقصر باشد، رخ نداده است»
پی نوشت:
شما خواننده ی محترم نودنامه، هر کسی و هر جایی که هستی، مطمئن باش که می توانی کمک کنی تا هر چه سریع تر مشکلات رفع شوند و ناراستی ها بر طرف. این که چگونه کمک کنی، بستگی به مقام و پُست تو ندارد، بستگی به احساس دِینی دارد که نسبت به باورها، میهن، مردم و افتخارات کشورت داری. برخیز و در اطلاع رسانی ما را یاری رسان باش، تا شاید آن دلسوزانی که هنوز صدای کنترلرها را نشنیده اند، بدانند آنچه را که امروز دانستنش بهتر از فرداست ...
جامعه مراقبین پرواز
نظرات