پدیده ای به نام خانه های مارک دار

• جمعه 29 شهریور 1398
• 0 نظر

پدیده ای به نام خانه های مارک دار

به گزارش اخبار ساختمان، خانه جای انسان است. خانه برای انسان و برای «رعایت انسان» است. خانه سکنی‌گاه‌ انسان است. اگر خانه محقر باشد و تاریک، سعدی نور و چراغ خانه را «دیده روشن» می‌داند و بهار خانه فرخی‌سیستانی بتی است «که خانه بدو چون بهار بود.» آبادی خانه به آبادی دل است و آبادی دل در تمنای عمارت نیست، چراکه جامی می‌گوید: «بس عمارت که بود خانه رنج و بس خرابی که بود خانه گنج.» خانه، کاشانه، سرا و منزل‌های ایران در گذشته به نوشته محمدکریم پیرنیا در کتاب «معماری ایرانی» مردم‌وار بودند، یعنی خانه‌ها به قد و قاموس انسان ایرانی دوخته می‌شدند، نه دیوار مرتفعی داشتند که آدمی در برابر بلندای‌شان احساس زبونی کند و نه چنان مخروب و حقیر بودند که آدمی در آن از آدمیت ساقط شود. آن خانه‌های به‌اندام، آن فضایی که مسکن بود و محل سکنی امروز به رزیدنس‌های مارک‌دار، املاک لاکچری، آپارتمان‌های برند ...