راه و بیراهه تقسیم استان‌ها!
به سبب ساختارها و فرآیندهای کلان نظام برنامه‌ریزی و مدیریت توسعه سرزمین که متصف به ویژگی‌هایی چون «رانتیر بودن دولت»، «تمرکز (از بالا به پایین)» و «بخش محوری» است، از اهمیت و حساسیت خاصی برخوردار بوده است؛ چرا که نظام برنامه‌ریزی و مدیریت توسعه کشور به‌رغم تمامی اشکالات و نواقص بنیادین آن، دارای دو بعد اصلی «بخشی» و «منطقه‌ای» بوده و سیاست‌گذاری‌ها و تمهیدات اداره امور، در نهایت از طریق «تقسیمات کشوری» که مشتمل بر ۳۱ استان (و ۴۳۴ شهرستان) است، به قلمروهای سرزمینی اصابت می‌کند. سازماندهی نظام تقسیمات کشوری در هر دوره و سرزمینی تابعی از وسعت، جمعیت، جغرافیای طبیعی و انسانی، فواصل و دسترسی‌ها، ساختار و نگرش سیاسی حکام، الگوهای اجتماعی و نیز نظام برنامه‌ریزی و بودجه‌ریزی است. با این حال در ایران روند غالب تقسیمات کشوری به سمت خرد شدن و کوچک‌تر شدن هر چه بیشتر واحدهای سیاسی- اداری گرایش داشته که پیامدی جز فربه‌تر شدن تشکیلات ...
متن کامل خبر در سایت روزنامه دنیای اقتصاد
نظرات