آشنایی با مکانیزم افزودنی‌های بتن برای استحکام سازه
افزودنی‌های شیمیایی کاهنده آب در واقع به‌صورت یک گروه‌های شیمیایی تحت عنوان پراکنده‌ساز (Dispersant) عمل می‌کنند که مانع کلوخه شدن (Flocculation) ذرات سیمان می‌شوند. جذب افزودنی بتن باعث افزایش پتانسیل زتا (اختلاف پتانسیل بین ذرات سیمان و سطح لغزش آن در سیستم) شده و نهایتا باعث ایجاد بار منفی روی ذرات سیمان می‌شود. فوق روان‌کننده‌های بر پایه لیگنوسولفونات‌ها (نرمال و تصفیه شده)، سولفونات ملامین فرمالدهید و سولفونات نفتالن فرمالدهید که نوعی افزودنی بتن هستند، عمدتا بر اساس مکانیزم کاهش افزایش پتانسیل زتا که منجر به ایجاد دافعه الکترواستاتیکی می‌شود، عمل می‌کنند. این در حالی است که پلیمرهای دارای زنجیره اصلی و فرعی (Backbone and Graft Chains)، مانند پلی‌کربوکسیلات‌ها، آکریلیک استرها و … عمدتا به واسطه ممانعت فضایی (Steric Hindrance) منجر به پراکندگی ذرات سیمان می‌شوند. پارامترهای تاثیرگذار در دافعه فضایی افزودنی بتن، نیز طول زنجیره اصلی و طول و تعداد زنجیره‌های جانبی است. این نوع افزودنی بتن به دلیل مکانیزم ...
متن کامل خبر در سایت پایگاه خبری اخبار ساختمان
نظرات