پارك ملي و پناهگاه حيات وحش موته؛ زيستگاه امن آهوي ايراني
پارك ملي و پناهگاه حيات وحش موته با داشتن دشتها و همواريهاي بسيار وسيع، زيستگاه گونه‌هاي مهمي همچون آهوي ايراني است.
به گزارش «پارما» اين منطقه اولين بار توسط
شوراي عالي شكار باني ونظارت برصيد وقت در سال 1346 به عنوان پناهگاه حيات وحش
موته معرفي و ثبت شد. سپس در سال 1396 به پارك ملي ارتقا يافت و اكنون با عنوان
پاك ملي و پناهگاه حيات وحش موته شناخته مي
شود.
پارك
ملي و پناهگاه حيات وحش موته با مساحت 205 هزار هكتار در مرز مشترك دو استان
اصفهان و مركزي است و
مديريت آن تحت نظر
اداره كل حفاظت محيط زيست استان اصفهان مي‌باشد.
سيماي كلي اين منطقه در يك طبقه بندي كلي شامل كوهستانها و تپه ماهورهاي متعدد، همواريها و دشتهاي وسيع و نيز شوره زارهايي با گياهان مختص خود مي‌باشد كه هر يك از زيستگاههاي مذكور شرايط زيستگاهي خاصي را براي حيات وحش منطقه ايجاد مي كند.
موته داراي
دو منطقه امن با نامهاي شور رباط ترك و سي كلفتي مي باشد. بلندترين ارتفاعات منطقه
حدود 3000 متر و كوتاهترين آنها تقريباً 1500 متر از سطح دريا مي‌باشند كه اين
اختلاف ارتفاع باعث پديد آمدن رويشگاههاي مختلفي در منطقه شده و تنوع زيستي قابل
توجهي را پديد آورده است. همچنين با داشتن دشتها و همواريهاي بسيار وسيع، زيستگاه
گونه‌هاي دشتزي مهمي همچون آهو را شامل مي‌شود كه ويژگيهاي ممتاز و منحصر به فردي
را براي اين منطقه به ارمغان آورده است.
وجه
تسميه پارك ملي و پناهگاه حيات وحش موته به دليل قرار گيري روستاي موته در مركز آن
مي‌باشد.
پارك
ملي و پناهگاه حيات وحش موته داراي آب و هواي خشك سرد يا نيمه خشك سرد مي باشد.
در
اين منطقه انواع گياهان بوته‌اي و درختچه‌اي به ويژه درمنه، گون، خارشتر، جاشير،
بادام كوهي، پسته كوهي وانجير وحشي رويش دارند.
پوشش گياهي
اين منطقه از نوع بوته زار بوده و از پوشش تك اشكوبي تشكيل مي‌گردد. گونه غالب آن
درمنه است كه در دشتها و ارتفاعات مشاهده مي شود. فرم غالب پوشش گياهي منطقه، زيست
بوته‌اي است و در مساحت‌هاي محدود درختچه‌هاي گز به ارتفاع حدود 1.5 تا حداكثر 2
متر در محل‌هائي كه سطح سفره آبهاي زيرزميني بالا مي باشد مستقر شده است. علاوه بر
آن در چند منطقه محدود با خاك شور گياهان شورپسند ديده مي شوند.
در
ارتفاعات نيز گونه‌هاي كوه سري تشكيل جوامع خاصي مي‌دهند كه در آنها گون و كلاه
مير حسن غالب مي‌باشند و پوشش بسيار ضعيف و در حد چند درصد تاج پوشش حضور دارند.
در مجموع 478 گونه
گياهي متعلق به 240 جنس و 53 خانواده در اين منطقه شناسايي شده است. پوشش گياهي
اين منطقه از نوع ايران و توراني است كه با روش زهري جزء بخش ايران مركزي و با روش
دكتر جوانشير جزو ايران و توران دشتي محسوب مي‌شود.
علاوه بر
زيستگاههاي كوهستاني و دشتي، پارك ملي و پناهگاه حيات وحش موته داراي زيستگاه
تالابي مهم و حساسي شامل رودخانه شور رباط ترك و نيزارها و گزستانهاي انبوه حاشيه
آن در امتداد بزرگراه اصفهان _تهران ، شورگردگاو در جنوب غربي تخت سرخ و دربندشور
در حد فاصل كوه دو ساربان وتپه ماهورهاي قرم قرم مي‌باشد.
در مناطق
وسيعي از دشتها و همواريهاي منطقه، بوته‌هاي درمنه بسيار ضعيف و حتي درصد بالايي
از آنها خشك شده‌اند كه عامل اصلي آن عدم بارندگي در طي چند سال گذشته مي‌باشد. به
علاوه، چراي مفرط دامها از اين مناطق، مراتع مربوط را به شدت تحت فشار قرار داده
است.
تعداد 25
گونه پستاندار،88 گونه پرنده، 25 گونه خزنده و يك گونه دوزيست در اين منطقه
شناسايي و ثبت شده است. «آهوي ايراني» نيز گونه شاخص جانوري در دشتهاي پهناور
منطقه موته محسوب مي شود. از گونه هاي جانوري ديگر مي توان به قوچ وميش، كل و بز،
پلنگ، گربه وحشي، كفتار، گرگ، شغال، روباه، گراز، انواع جوندگان، انواع خزندگان،
انواع پرندگان از جمله كبك، تيهو، كوكر شكم سياه، انواع چكچك، انواع چكاوك، شاهين،
بالابان، دليجه و كركس اشاره كرد.
براساس ماده
3
قانون
حفاظت و بهسازي محيط زيست عرصه هاي طبيعي با عنوان پاركهاي ملي، آثار طبيعي ملي،
پناهگاه حيات وحش و منطقه حفاظت شده تحت مديريت سازمان حفاظت محيط زيست كشور قرار
دارد كه هرگونه دخل و تصرف در اراضي مشمول اين مناطق تابع مقررات ويژه اي بوده و
سازمان حفاظت محيط زيست قائم مقام كليه سازمانها و وزارتخانه هاي ديگر است.
تعيين مناطق
چهارگانه و تصويب حدود آن با پيشنهاد سازمان حفاظت محيط زيست و تصويب آن در
كميسيون امور زيربنايي صنعت و محيط زيست مي باشد
لینک اصل خبر در سایت اداره کل حفاظت محیط زیست استان اصفهان
نظرات