یادداشت چهارم: نوسازه های فرسوده
[caption id="attachment_19422" align="alignleft"]
مهدی وجودی - کارشناس ارشد مهندسی زلزله[/caption]مدتی است که بحث بافتهای فرسوده بسیار شنیده می شود که البته بحث بجا و خوبی است و مسلما با اجرای آن بسیاری از مشکلات بافتهای قدیمی از قبیل خانه های متروکه، معابر تنگ و باریک، سازه های ناپایدار و ... حل خواهد شد. اما آنچه که در این میان قابل توجه است، کیفیت سازه های جدیدی است که در کشور ساخته می شود. اغلب شاهد ساخت سازه های جدیدی هستیم که این نوسازه ها دست کمی از سازه های فرسوده قدیمی ندارند. کیفیت پایین برخی از ساخت و سازها باعث کاهش شدید عمر سازه و نارضایتی ساکنان می شود. تحمیل هزینه های سنگین برای تعمیرات مکرر، عدم آسایش ساکنان به دلیل مسائل مربوط به صدا، لرزش و ... که در واقع ساخت چنین واحدهایی، هدر دادن سرمایه های ملی است.
می دانیم که اغلب این موارد زیر سایه هزینه های باورنکردنی مسکن برای خانواده ها، نادیده گرفته می شود و آنها چاره ای جز قبول آنچه که به عنوان ساختمان تحویل آنها داده می شود ندارند.
ولی من و شما به عنوان یک مهندس، این را هم می دانیم که تعهد داریم آسایش و امنیت را برای مردم فراهم نماییم. اگر کمی بیاندیشیم می بینیم که سلامت یک مسکن باعث فراهم نمودن زندگی با کیفیت تر برای خانواده ای است که از حاصل تخصص ما به عنوان یک مهندس استفاده می نماید. شرط پیشرفت شغلی و فردی، انجام کار درست و ایجاد یکپارچگی در عمل و تفکر است. طراحی و اجرای غیر حرفه ای و ضعیف، همانند یک دروغ می تواند یکپارچگی و توازن ما را به هم بریزد. اگر در ظاهر هم وانمود نماییم، خودمان می دانیم که چه کرده ایم!
باور داشته باشیم که آسایش ما در گرو آسایش افرادی است که از ساخته های ما استفاده می نمایند. لذا پیشنهاد میکنم خارج از همه هیاهو ها و مشکلات فردی خودمان، و فارغ از اینکه در چه جایگاهی هستیم، کاری که انجام می دهیم حرفه ای و بی عیب باشد.
مهدی وجودی – کارشناس ارشد مهندسی زلزله
نظرات