درباره درختچه «دم‌موشی» چه می‌دانیم؟
به گزارش شهریار، دم موشی، درختچه ای است با برگها ساده، کامل، متقابل، بیضوی، نوک تیز و گلهای بسیار کوچک که به صورت خوشه ای مرکب روی محور گل آذین قرار گرفته اند و در نهایت گل آذین مخروطی و دراز را بوجود آورده اند.
گلدهی آنها از اواسط تابستان تا اوایل پاییز ادامه دارد. این درختچه دارای ریشه های سطحی و به اندازه گستردگی تاج پوشش عمدتاً در سطح ریشه دوانی می کند. این درختچه در پارکها و منظرسازی تابستانه بصورت تک کاشت و در انبوه کاریها مورد استفاده قرار می گیرد.
نیازهای اکولوژیکی:
مقاوم به سرما، مقاوم به خشکی و مقاوم به خاکهای آهکی است. به دلیل سرمای زیاد تمامی شاخه های درختچه خشبی می شود و در بهار سال بعد دوباره از شاخه های جوان تولید شده، شروع به رشد می نماید و گل بر روی شاخه های جوان پدید می آید. به خاک حاصلخیز و نسبتاً سبک و دارای تهویه و زهکش مناسب و به محلهای آفتابگیر نیاز دارد که با گرمتر شدن هوا فرایند گلدهی انجام می شود.
روش تکثیر:
قلمه چوب سخت در بهار به طول ۱۵- ۲۰ سانتی متر و قلمه چوب نرم در تابستان یا پاییز در گلخانه ریشه دار می کنیم و گیاهچه ریشه دار شده را به گلدان انتقال داده و حداقل پس از یکساله شدن می توان گیاه را به زمین اصلی انتقال داد.
به هنگام فصل خزان که گیاه دوره رشد و تکاملی خود را سپری کرده است و بذور کاملاً رسیده و به خودی خود در حال ریختن است از درخت اصلی جمع آوری شده و پس از خشکانیدن کامل در محیط گلخانه به نگه داری پرداخته می شود و از آن بذور در اوایل بهار در خزانه کاشته می شود. البته قبل از عملیات بذرپاشی عملیات های ضدعفونی بذور و خیسانیدن باید انجام شود. پس از تولید گیاهچه کامل و پرتراکم در خزانه هر کدام از گیاهچه ها به تنهایی جهت طی کردن دوره رشد و تکامل به گلدانها انتقال می یابد و پس از یکساله و خشبی شدن به زمین اصلی انتقال می یابد. در مواردی که نیاز به چند بوته قوی باشد می توان از خوابانیدن شاخه ها در بهار و جداسازی و کاشت آنها در بهار سال بعد نیز استفاده کرد.
هرس:
گلدهی آن روی شاخه های جوان (سال) انجام می گیرد. لذا در اواخر پاییز و یا اوایل بهار و قبل از شکفتن جوانه ها با رعایت تعادل تنه اصلی و انتخاب لیدر، از شاخه های قدیمی تمام شاخه های زاید سالهای قبل را از بالای یکی دو جوانه قطع می کنند تا شاخه های جوان حاصل شوند.
آفات و بیماری :
به هیچ نوع آفت یا بیماری خاصی در شهر تبریز مبتلا نمی شود. فقط احتمال دارد که شته بر روی آن فعالیت کند که ترشحات حاصل از فعالیت شته ها به محیط گیاهان ضرری ندارد.
پراکنش در سطح شهر:
با توجه به نیازهای اکولوژیکی این درختچه و سازگاری با آب و هوای شهر تبریز، در اکثر مناطق از جمله منطقه شش پارک (پارک امام) و منطقه چهار (پارک یاس) و سایر پارکهای قدیمی مناطق بیشتر به چشم می خورد.
لینک اصل خبر در سایت شهرداری تبریز
نظرات