رفتار با معلولین (۱)
شهریار تبریز: دیدگاهی که خانواده و جامعه نسبت به معلولیت دارد (توانمندی، نقص، تحقیر، ترحم و... ) بسیار مهم است و باعث می‌شود که معلول با آن دیدگاه رشد کند و شکوفا شود یا عزلت تنهایی را برای خود برگزیند. احساس نقص عضو داشتن با معلولیت بسیار متفاوت است. گاهی فرد از نظر جسمی سالم است و حتی دارای تحصیلات عالیه نیز هست ولی نتوانسته در جامعه جایگاه خود را پیدا کند و بالعکس ممکن است شخص دچار نقص عضو باشد ولی آن چنان توانسته از توانمندی‌های خود استفاده کند که جامعه نیز پذیرای مشارکت وی شده است.
می توان با دیدگاه مثبت در خانواده و جامعه، ناتوانی و نقص عضو را از ذهن پاک کرد و به سایر توانمندی‌های معلول پرداخت. خانواده و جامعه می توانند فرد را با همان نقص عضو به شخصی توانا در جامعه تبدیل کنند چرا که زندگی معلول نباید تحت الشعاع معلولیت وی قرار گیرد. به عنوان مثال اعضای خانواده نباید معلولیت فرد معلول را در خانواده خود ننگ بدانند و بر همین اساس کمتر با سایر افراد جامعه معاشرت کنند، چرا که این خود ما هستیم که به افراد اجازه می‌دهیم با چشم دیگری به معلولان بنگرند.
معلولان نسبت به سایر اعضای خانواده، نیاز بیشتری به رسیدگی و توجه سایرین دارند که در صورت وجود عشق و تفاهم این نیازها خود به خود مرتفع خواهد شد.
· چگونه با افراد دارای معلولیت برخورد کنیم؟
- اجازه ندهید ترس و تردید مانع ارتباط شما با فرد دارای معلولیت گردد
- ترس از ناآگاهی و کمبود دانش لازم جهت برخورد در ملاقات با فرد معلول باعث ایجاد اضطراب می‌شود
- یادمان باشد: فرد دارای معلولیت، دارای احساس است؛ بنابراین همان طور با او رفتار کنیم که دوست داریم با خودمان رفتار شود.
- سعی کنید همیشه معلولیت فرد را نبینید. چنانچه فردی غیر طبیعی و متفاوت رفتار می کند، شما در برخورد، خودتان باشید و اجازه دهید منطق و دوستی موانع احتمالی را از میان بردارند.
· اصول اولیه شیوه رفتار
- از پرسش سوالات شخصی در مورد معلولیت فرد اجتناب کرده و اگر ضرورتی وجود دارد، محتاطانه و محترمانه سؤال موردنظر را مطرح نمایید. در صورتی که فرد تمایلی به پاسخگویی ندارد، به بحث در این ارتباط ادامه ندهید.
- توجه نمایید که فرد دارای معلولیت ممکن است برای انجام کار با بیان مسئله ای نیاز به زمان بیشتری نسبت به افراد غیر معلول داشته باشد.
- به پیشنهاد کمک خود را مؤدبانه و صبورانه مطرح نموده و تا زمان پذیرش آن توسط شخص صبر کنید. مورد نحوه کمک حتما به توضیحات فرد گوش کرده با در صورت نیاز از او سوال نمایید.
- هنگامی که در صدد برگزاری یک جلسه، ملاقات و... هستید، امکانانی که فرد دارای مداوایت نیاز دارد را فراهم کنید و چنانچه در این زمینه مانعی وجود دارد که قابل رفع نیست پیش از آمدن فرد، به او اطلاع دهید.
- به حق استفاده افراد دارای معلولیت از محل ویژه پارک ماشین احترام بگذارید.
· ملاقات و صحبت با فرد دارای معلولیت
- دست دادن، همیشه شبوه استاندارد آغاز یک گفنگو نیستم اگر تردید دارید از فرد بپرسید که آیا مایل به دست دادن است یا نه. لبخند و عبارات معمول احوال پرسی برای آمار صحبت مناسب‌ترند.
- با همراهان فرد دارای معلولیت سخن نگویید، بلکه مستقیما با خود او حرف بزنید.
- در مورد معلولیت فرد تا زمانی که خودش نمی‌خواهد یا به بحث مرتبط نیست، صحبت نکنید.
- با افراد دارای معلولیت بزرگسال، مانند دیگر بزرگسالان برخورد کنید و با لحن کودکانه (کمتر ازسنشان) با آنها سخن نگویید.
- صبر و توجه کامل داشته باشید به خصوص در مواردی که فرد به آهستگی یا با مشقت بسیار صحبتمی کند.
- هرگز تظاهر نکنید آنچه فرد می گوید را درک کرده‌اید بلکه از او بخواهید حرف خود را تکرار کند و چنانچه متوجه نشدید از ابزار نوشتن استفاده کنید.
- در ارتباط با افراد دارای معلولیت می توان از اصطلاحات معمول روزمره و دیگر عبارانی که همه به کار می‌برند مانند «به زودی می بینمت» استفاده کرد.
- اگر در ارتباط با فرد، مرتکب اشتباهی شدید آرامش خود را حفظ کرده و عذرخواهی نمایید، سعی کنید شوخ طبع باشید و تمایل خود را به ایجاد ارتباط نشان دهید
· شیوه برخورد با افرادی که دارای اختلالات یادگیری با کم توانی ذهنی می باشند.
- ساده ارتباط برقرار کرده و عبارات یا سوال خود را به روشنی بیان نمایید.
- هنگامی که فرد به شما پاسخ می دهد، تمرکز و توجه داشته باشید.
- به شخص فرصت دهید تا آنچه را در ذهن دارد، بیان کرده یا نشان دهد.
برگرفته از کتاب فرهنگ شهروندی/ راهنمای تسهیل گران/ پایه ۶
لینک اصل خبر در سایت شهرداری تبریز
نظرات