همزمان با هفته هوای پاک؛ انتشار یادداشت هوای پاک و مشارکت مردمی ...

به گزارش«پارما» در دنیای پرتکاپوی امروز و در میانه بروز رخداد های ناشی از تحمیل فعالیت های انسانی ؛ مناسبت های محیط زیستی فرصتی است برای اندیشیدن به آنچه در لوای زندگی مدرن و صنعتی بر کره زمین تحمیل می کنیم . هفته هوای پاک همه ساله به عنوان یک مناسبت ملی محملی است جهت بررسی عملکرد تلاش جمعی برای حفظ حقوق شهروندی در حوزه محیط زیست و سلامت؛حقوقی که به طور محتوم می تواند در پرتو مشارکت همگانی کفه ترازوی سودا گری های بی وقفه به نام توسعه را سبک تر کند و توسعه پایدار در ابعاد مختلف را رقم زند.

در این میان شعار گونه های محیط زیستی به مناسبت های مختلف؛ بیش از آنکه عملگرایی محیط زیستی را منتج شود.برانگیختگی افکار و انگیزه بخشی برای ایجاد عزم عمومی جهت مطالبه گری را سبب می گردد. شعار ها و مناسبت های نمادین در حقیقت می تواند بستری را فراهم سازد تا مقوله تلاش برای کاهش معضلات محیط زیستی را به یک مسئولیت اجتماعی تبدیل کند.

به حتم در این روزهای خاکستری که اکثر کلان شهرها بویژه شهرهای صنعتی با پدیده وارونگی دما ؛ انباشت آلاینده ها تا مرز هشدار و خطر در شاخص کیفیت هوا روبرو هستند؛ شناخت مسئولیت اجتماعی شهروندان در این زمینه بیش از پیش مهم و اثرگذار است.

در فراز و نشیب تضاد افکار و اختلافاتی که بی شک از دیدگاه جامعه مدنی بر سر متهم ردیف اول معضل آلودگی هوا وجود دارد آنچه قویا جلوه گر است ابهام افکار عمومی در تشخیص علت و منشا حقیقی آلودگی هوا ست .ابهامی که تنها وقتی می تواند کمرنگ شود که نهادهای دولتی و غیردولتی در تصمیم سازی و سیاست گذاری های خرد و کلان همگام و همسو عمل کنند.

بی شک در دنیای شتابان صنعتی امروز؛ و با رشد فزاینده گردش اطلاعات و اخباردر فضای مجازی و پیرو آن افزایش حساسیت در جامعه؛ شاید برترین و تنها راه حل موجود مشارکت مردم در کل فرآیند از مرحله بروز بحران تا اتخاذ راه حل های کاهش مقطعی و بلند مدت می باشد.

مشارکت مردمی فقط یک راهکار نیست ؛ یک راهبرد و استراتژی کلان برای حل بحران های پیچیده زیست محیطی در تمام کشورهای پیشرو در این زمینه است. جهت دهی و توانمند سازی گروه های مردمی با استفاده از نردبان خلاق مشارکت شامل متخصصان؛ فعالان مدنی وعوام، می تواند مسیر استراتژی کلان دولت و مردم را به نفع محیط زیست سالم پیش ببرد. همان چالش اساسی که امروزه در کشور ما علت اصلی پیچیدگی بحران های محیط زیستی و گاهی شکست آمال های محیط زیستی به نفع توسعه ناپایدار است . توسعه ای نا متوازن که تا وقتی پرقدرت و گاهی با نادیده انگاشتن قوانین توسعه بر تارک سلامت و محیط زیست می تازد صحبت از بهبود شرایط فعلی سخنی گزافه است .

اگر بخواهیم شعار گونه هاو آمال گرایی های هفته هوای پاک هر سال را به عملگرایی تبدیل کنیم چاره ای نداریم جز انکه مطالبه گری عمومی را به مشارکت مردمی وسپس مشارکت مردمی را به راهبرد عمومی برای حل بحران آلودگی هوا مبدل کنیم .

نگارش: فیروزه سعادتی