اجاره نشین ها هیچ زمانی مورد حمایت نبوده اند
و سایر شهرهای ایران تا اواخر دوره قاجار بدون دردسر پیش می‌رفت؛ تا اینکه در سال ۱۲۹۴ شمسی قرار شد از درآمد اجاره مسکن مالیات بگیرند. در سال ۱۳۰۷ شمسی نیز یک قانون مدنی جدید در مجلس ایران تصویب شد و قوانین مربوط به اجاره‌نشینی بازتعریف شد ولی مشکلی حل نشد. گذشت تا دوره پهلوی دوم رسید و به‌دلیل بیکاری گسترده در روستاها و شهرستان‌ها جمعیت تهران و شهرهای بزرگ بیشتر و بیشتر شد و کار بیخ پیدا کرد و دوباره در سال ۱۳۳۹ شمسی بر اساس قوانین فرانسه قانونی اختصاصی برای اجاره‌نشینی تصویب شد که البته این هم راه به جایی نبرد و از درد اجاره‌نشین‌ها کم نکرد. در دهه ۴۰ شمسی وضعیت مسکن در تهران و شهرهای بزرگ خراب بود و قرار شد با بلندمرتبه‌سازی یعنی همان آپارتمان‌سازی مشکل کمبود مسکن حل شود. در دهه ۶۰ شمسی شرایط بهتر شد و شاید دوران طلایی اجاره‌نشینی همان‌موقع بود. در ...
متن کامل خبر در سایت پایگاه خبری اخبار ساختمان
نظرات