شهریار تبریز / رضا عالش‌زاده: نگاه کردن به شکاف یا بدنه‌ای از آب و تصمیم به ساختن چیزی که بتوان با خیال راحت از آن عبور کرد، به اعتماد به نفس واقعی نیاز دارد. این چیزی است که پل‌ها را بسیار عالی می‌کند. اما پل سبز عابر پیاده که توسط استودیوی معماری جهانی آتریوم طراحی شده است تکامل بعدی پل ها است.
پل بروکلین آمریکا هنگام رونمایی شگفت‌انگیز بود و یا جهان همچنان تحت تاثیر پل گلدن‌گیت این کشور قرار دارد. اما هیچ چیزی که قبلا ساخته شده شبیه پل سبز عابر پیاده نیست که در شهر آلماتی کشور قزاقستان ساخته شده است و دو منطقه سبز در این شهر را به همدیگر از فراز اتوبان متصل می کند.
دو منطقه در دو طرف پل یعنی باغ گیاه شناسی و پارک سونکار توسط یک بزرگراه از هم جدا شده‌اند و این پل یک انتقال عالی بین این مناطق طبیعی زیبا ایجاد می‌کند و با اینکه از نظر بصری فوق‌العاده خیره‌کننده است، در عین حال، از حلقه ها و چرخش ها و رمپ های زیاد تشکیل شده است.
کل ایده طراحی این پل، جلوگیری از تداخل در طبیعت منطقه بود، بدین صورت که عابران در حین استفاده از پل برای انتقال از دو فضای طبیعی درخت کاری شده به همدیگر، احساس نکنند که از آن فضا خارج شده اند و پل در واقع تداوم‌بخش همان حس پیاده‌روی در فضاهای طبیعی اطراف باشد. نتیجه یک طراحی چشم‌نوازی است که به جای اینکه از زیبایی طبیعت بکاهد، به زیبایی محیط می افزاید، با این تفاوت که این بار به زیبایی‌ها از ارتفاعی بلندتر نگریسته می شود.
این پل که توسط استودیوی معماری جهانی آتریوم طراحی شده است، برنده جایزه جهانی طراحی سازه است. همراه با یک مسیر مستقیم و مفید مانند تمامی پل های عابرگذر دیگر، یک مسیر پر پیچ و خم اطراف این مسیر مستقیم به طوری که دور آن می پیچد ایجاد شده است. این تنوع به عابران پیاده اجازه می دهد تا تجربه فضایی را متنوع کنند. زبان بصری این سازه از هویت ملی قزاقستان الهام گرفته شده است.
در این پل، از تکیه‌گاه‌ها به عنوان وان‌های عمیق برای گیاهان استفاده می‌شود. عمق خاک امکان کاشت درختان با سیستم ریشه گسترده را فراهم می کند و در نتیجه به جای گیاهان تزیینی کوچک مشابه دیگر پلهای عابرگذر، درختان بسیار بلند با ریشه های قطور در بالای پل کاشته می‌شود. طبیعی است که عابر با نیمکت‌هایی که در کنار این درختان جایسازی شده‌اند خواهد توانست لذت استراحت و تماشای محیط را در بالای پل داشته باشد. این طراحی نشان می‌دهد چگونه می‌توان نیازهای طبیعت و انسان را به طور هماهنگ برآورده کرد. زیبایی بعضی قسمت های این پل به واقع یادآور باغ های معلق افسانه ای و باستانی بابل است.
البته مفهوم تلفیق طبیعت و معماری در کنار هم قطعاً جدید نیست. اما این طراحی اجازه عبور ایمن از بزرگراه های خطرناک را در کنار افزودن به غنای طبیعی محیط می دهد و طراحی آن نمادی از توسعه آلماتی به عنوان یک شهر سبز نوآور با احترام به سنت‌ها و فرهنگ شهروندان آن است.
نظرات