شهریار تبریز/ فرشید باغشمال : وصلههایی که امیرالمومنین علی(ع) بر کفش خود میزد، تا حکایت کفشدوز پیری که حاضر نشد کفشهای امام عصر(ع) را خارج از نوبت، تعمیر کند، یا همین دوره معاصر، وقتی آیتالله میرزا جواد آقا ملکی تبریزی که به دستور استاد، کفش طلاب را جفت کرد، و کفشداری ۱۵ روزه ناصرالدینشاه سلطان صاحبقران در حرم امام رضا(ع)، حکایت از آن دارد که «کفش» در سنت دینی و آداب زیارت، یک نشانه اعتقادی برجسته و ارزشمند است.
کفاشی موکب، فرصت نونوا شدن کفشها
کم نیستند زائرانی که با پای پیاده، مسیری طولانی را تا حرم دوست طی میکنند، اما آنها که کفش بر پا دارند، مجالی مییابند تا کفشهای خود را نونوا کنند.
از چند روز گذشته که حضور زائران در کربلای معلی بیشتر شده، بساط واکس موکب هم رونق گرفتهاست. بساطی که درست در مقابل موکب برپا میشود و برخلاف سایر خدمات موکب، میز و پیشخوان آنچنانی ندارد، اما رقابت و حتی کشمکشهای شیرین میان خادمان موکب، برای کار در این بخش، هر شب به گوش میرسد.
میهمان امام حسین(ع) باید مرتب و آراسته باشد
یکی از خادمان موکب، که در شلوغی شب گذشته، به پیشواز زائران جدید، بر زمین نشسته بود، میگوید: کار من در موکب، چیز دیگری است، اما واکسزدن را با نیت خاصی انجام میدهم و دوست دارم و هر سال سعی میکنم حداقل دو سه شب جلوی موکب واکس بزنم.
وی ادامه میدهد: همه ما میهمان امام حسین(ع) هستیم و باید تا حد امکان، آراسته و مرتب، خدمت میزبان برسیم.
شاید یکی از این کفشها، کفش «او» باشد
تنوع فعالیتهای موکب، باعث شده بیشتر خادمان موکب، در چندین بخش فعالیت کنند. بخش واکسی موکب، غبار قدمهای زائران را نوازش میدهد و کفشهای غبارگرفته را جلا میدهد. از کجا معلوم، شاید یک جفت از این کفشها، کفش آن غائب از نظری باشد که به شوق زیارت جد شهیدش، پا در غربت کربلا گذاشتهاست.
نظرات