آلودگی هوا، هزینه توسعه ناپایدار
پرسش این است که علل بنیادین عدم‌اجرای این قانون چیست؟ آیا به راستی فقدان منابع مالی، عدم‌هماهنگی سازمان‌های ذی‌ربط یا نبود نظارت کافی موجب ایجاد چنین وضعیتی شده است؟ مگر نه این است که بهبود کیفیت هوا و حق تنفس یکی از مصادیق اساسی خیر عمومی و از جمله موضوعات کمتر سیاسی و غیرایدئولوژیک در کشور ماست؟ با وجود این و همچنین ادعاهای مکرر مسوولان کشور بر لزوم حل این مساله، چه عواملی امکان تحقق منافع عمومی جامعه را با بن بست مواجه کرده است؟ بر اساس این چارچوب، قانون هوای پاک به عنوان مهم‌ترین و فراگیرترین خط‌مشی کشور در حوزه مقابله با آلودگی هوا، در عمل بر هم زننده آرایش روابط قدرت و تعطیل‌‌‌کننده بسیاری از بنگاه‌‌‌های اقتصادی است. در این شرایط مردم چگونه می‌توانند حق بدیهی‌‌‌شان را برای تنفس و حیات مطالبه کنند؟ وقتی توازن قدرت به نفع خودروسازها، پتروشیمی‌ها، صنایع آلاینده و سازمان‌های حاکمیتی است که به ...
متن کامل خبر در سایت روزنامه دنیای اقتصاد
نظرات