شهریارتبریز/آذر کریم‌زاده: در اروپا، بخش حمل و نقل عامل اصلی آلودگی شهری است. به نظر می رسد خودروی الکتریکی راه حل خوبی برای این مشکل مرتبط با بهداشت عمومی باشد. اما برای تخمین ردپای واقعی اکولوژیکی آن، کل چرخه زندگی آن است که بایستی بررسی شود.
آیا ماشین الکتریکی واقعاً زیست محیطی است؟ ممکن است سوال ساده به نظر برسد. اما چنین نیست. جهت ارائه پاسخ، باید به تفصیل استدلال های متعدد در این زمینه بپردازیم.
اولین مشاهده: ماشین الکتریکی اگزوز ندارد. بنابراین از نظر فنی قادر به انتشار دی اکسیدکربن نیست. بدین ترتیب، ماشین الکتریکی یک ماشین زیست محیطی است. یک ماشین سبز! با این تفاوت که خودروی الکتریکی طبق تعریف، با برق کار می کند. و برای تولید برق، گاهی اوقات از سوخت‌های فسیلی استفاده می‌کنیم، مانند کشور چین که هنوز نزدیک به ۷۰ درصد برق خود را در نیروگاه‌های زغال‌سنگ با انتشار گازهای گلخانه‌ای بالا تولید می‌کند. البته توجه داشته باشید که در سال ۲۰۱۷ این کشور تقریباً نیمی از فروش جهانی خودروهای الکتریکی جدید را به خود اختصاص داده است.
در بیشتر مواقع، حتی اگر به صورت پوشیده و دوربرگردان باشد، خودروی برقی در واقع هنگام رانندگی دی اکسیدکربن منتشر می کند. در فرانسه، تولید برق بدون کربن است، اما عمدتاً بر اساس نیروگاه‌های هسته‌ای است و بنابراین پسماندهای خطرناکی تولید می‌کند، اصطلاح عمومی اکولوژیک (به یاد داشته باشید که به هر چیزی که به محیط زیست احترام می‌گذارد اشاره دارد) شاید مناسب‌ترین هم نباشد.
محققان آلمانی اخیراً تخمین زده‌اند که در اروپا هنوز هم ماشین برقی- از نظر انتشار دی اکسیدکربن / کیلومتر - با کارآمدترین خودروی حرارتی بازار رقابت می‌کند. و با این حال مزیت خودروهای الکتریکی همچنان در حال افزایش است. چرا که با افزایش عمر ماشین، سیستم های کنترل آلایندگی نصب شده بر روی خودروهای احتراق داخلی خیلی زود فرسوده می شوند. در طول سال‌ها نیز سهم انرژی‌های تجدیدپذیر در ترکیب برق در حال افزایش است و باعث می‌شود تولید برق، دی اکسیدکربن کمتری منتشر کند.
باتری که ترازنامه زیست محیطی را سنگین می‌کند
برای مرحله چرخش عمر یک ماشین الکتریکی یک قبل و همچنین، یک بعدی وجود دارد. فراموش نکنیم که برای ارزیابی ردپای اکولوژیکی واقعی خودروهای الکتریکی، باید به چرخه زندگی آن به عنوان یک کل نگاه کنیم. در این راستا، باتری‌های لیتیوم یونی روی این خودروهای سبز رنگ برای محیط زیست گران به نظر می‌رسند. اول، به این دلیل که فلزات کمیابی که از آن ساخته شده است، در کشورهایی استخراج می‌شوند که هنوز به ملاحظات محیطی و اجتماعی ما توجه چندانی ندارند. سپس، زیرا باتری‌های لیتیوم یونی در حال حاضر عمدتاً در کشورهایی با ترکیب‌های انرژی با کیفیت کم تولید می‌شوند. در نهایت، چون بازیافت این باتری ها هنوز سوال هایی را ایجاد می کند. حتی اگر از نظر فنی امکان پذیر به نظر برسد، از نظر اقتصادی جذاب نیست. حداقل تا زمانی که تعداد باتری های مربوطه نسبتاً کم باشد. اما در سال‌های آتی، با رشد بازار، طبیعتاً بخش بازیافت باید سازماندهی شود.
در این میان، سازندگان نیز در تلاش هستند تا عمر دومی را به این باتری ها ارائه دهند. هنگامی که عملکرد آنها به زیر آستانه قابل قبول برای خودرو کاهش می یابد، در واقع هنوز می توانند به عنوان یک راه حل ذخیره ثابت برای انرژی های تجدید پذیر عمل کنند. این در حال حاضر در استادیومی در آمستردام (هلند)، وجود دارد که در آن ده ها باتری به یک سیستم ذخیره برق اضطراری تبدیل شده است که توسط پنل‌های خورشیدی تغذیه می‌شود که مطمئناً راهی جهت زیست‌محیطی‌تر کردن خودروهای الکتریکی خواهد بود.
ترویج استفاده مشترک از خودروهای الکتریکی
در مواجهه با چالش کنترل مصرف برق و مسئولیت‌پذیری لازم در این بخش، از استخراج مواد خام تا بازیافت، راه‌حل‌های خاصی پیشنهاد شده است. واضح است که جایگزینی ساده خودروهای دیزلی با خودروهای برقی نه ازدحام جاده ها و نه چالش های زیست محیطی را برطرف خواهد کرد. بنابراین، اقتصاد خدماتی کاهش تعداد وسایل نقلیه در گردش را هدف قرار خواهد داد. علاوه بر این، عمر باتری یک خودروی الکتریکی به طور متوسط به ۱۰ سال محدود می شود، استفاده کم از یک وسیله نقلیه تاثیرات زیست محیطی آن را در هر کیلومتر افزایش می دهد. بنابراین اشتراک گذاری خودرو راه حلی برای بهینه سازی استفاده از باتری خودرو است.
شما اکنون کلیدهایی برای پاسخ به این سوال دارید که "آیا ماشین الکتریکی واقعاً زیست محیطی است؟ " در پایان، در زمان گذار اکولوژیکی، مهم است که بپرسیم آیا این راه حل ارائه شده به عنوان یک معجزه واقعاً درست است؟ حتی اگر جنبه‌های خاصی که در بالا ذکر شد، تصویر ایده‌آلی خودروی الکتریکی را خدشه‌دار کنند، امید به پیشرفت در فناوری، آن را به یک جایگزین جالب از نقطه‌نظر زیست‌محیطی تبدیل می‌کند، بدون اینکه تنها راه‌حل برای تحرک باشد. مسلماً، نامیدن آن به عنوان یک وسیله نقلیه کاملاً زیست محیطی تا به امروز اشتباه است، اما موتور تمیزتری دارد که تاثیر محلی آن بر هوا و سلامت غیرقابل انکار است. قادر است بدون تولید آلودگی محلی عملکرد رضایت بخشی داشته باشد و استفاده از آن نشانه گامی بلند در مبارزه با تخریب محیط زیست است. کشورهای اسکاندیناوی نیز جرات می کنند روی انتقالی شرط بندی کنند که به نظر می رسد خودروی الکتریکی نقش مهمی ایفا کند. به عنوان مثال، سوئد قصد دارد در آینده نزدیک از شر سوخت های فسیلی ۱۰۰ درصد خلاص شود. با در نظر گرفتن این موضوع، گذار از خودروهای آلاینده قدیمی به برقی، در صورت امکان با باتری های جدید، نقش تعیین کننده ای خواهد داشت.
بدین ترتیب، نحوه تولید انرژی الکتریکی، هم برای ساخت و هم برای استفاده از وسیله نقلیه، یک عنصر کلیدی در تعیین محاسن این نوع خودرو است. فراموش نکنیم که هیچ وسیله نقلیه کاملاً "تمیز" وجود ندارد و تنها راه برای رفت و آمد بدون آلودگی هنوز پیاده روی یا دوچرخه سواری است!
نظرات