شهریار تبریز/ مهدیه فرج‌زاده: ساختمان‌های با نماهای زیبای آجری قدیمی، ابهتی به درازای چندین سلسله داشت. حتی مجسمه کبوتران نشسته در پشت بام ساختمان اصلی که از دور نمایان بود و لحظه‌ی به ذهن نمی آمد که این تصویر فقط اجسام بی‌روح مانده از چندین سال قبل است که گویا همچنان زنده مانده اند، حوضه وسط حیاط فرح بخش محیط بود و آنچه بیشتر از این، نظرها را جلب می‌کرد رفت و آمد افرادی با پوشش‌های متفاوت‌تر از بقیه، گویی خصیصه ذاتی بچه‌های هنر است این چنین خاص بودن و شاید خصیصه ذاتی تبریز هم است به عنوان اولین بودن.
اینجا دانشگاه هنرهای اسلامی تبریز است اولین دانشگاه تخصصی هنرهای اسلامی در ایران. این مکان اصیل و فاخر در مهرماه سال ۱۳۷۸ خورشیدی با پذیرش ۲۴۱ نفر دانشجو در رشته‌های تحصیلی طراحی صنعتی و فرش و معماری شروع به فعالیت کرد. در آن زمان کمتر کسی شاید تصور می‌کرد که هنرمندان بسیاری از دامن یک مکان مقدس فارغ‌التحصیل شوند و در زمینه هنر مسیرگشا و تصمیم‌ساز باشند.
مجموعه دانشگاه هنر اسلامی تبریز در ضلع جنوبی چهارراه حکیم نظامی و در محل سابق کارخانه چرمسازی خسروی است؛ مساحت آن ۳۶٬۰۰۰ متر مربع شامل ۸ ساختمان سه‌طبقه و یک‌طبقه است.
مرمت مجموعه از سال ۱۳۷۶ خورشیدی شروع شد و ساختمان‌های فرسوده به آمفی‌تئاتر، ساختمان اداری، سالن ورزشی، سلف سرویس و کتابخانه مبدل شدند؛ توربین‌ها و ژنراتورهایی که در بخش تاسیسات کارخانه چرمسازی باقی‌مانده بودند، مرمت و بازسازی شده و به‌عنوان موزه صنعتی مورد استفاده قرار گرفت.
دانشکده هنرهای اسلامی تبریز اکنون به عنوان یکی از مهم‌ترین قطب‌های برگزاری رشته‌های تخصصی هنر و صنایع دستی در کشور محسوب می‌شود. علاوه بر این، احیا این بناها و تبدیل شدن آن به این مکان فخرآفرین و مقدس با ساختمان‌های اصیل و بی بدیلش، نشانی از رونق هنر والای چرمسازی در تبریز شد و هم امروزه استوار و محکم آغوشش را برای تربیت هنرجویان با استعداد باز کرده است و این خود شاهدی است بر علاقه تاریخی تبریز و آذربایجان در زمینه هنرهای صناعی.
نظرات