شهریار تبریز/آذر کریم‌زاده: حدود ۱۱ هزار صندلی تاشو در دروازه شاپل‌آرنا در پاریس و همچنین در مرکز المپیک آبی در شهرستان سن-دنی که درست در طرف دیگر جاده کمربندی قرار دارد، ترجیحاً به جای استفاده از پلاستیک نو و در نتیجه انرژی‌بر، از پلاستیک‌های بازیافتی ساخته می شوند و بدین ترتیب زندگی دوباره‌ای به پلاستیک های دورریز می بخشند.
آگوستین ژاکلین، یکی از بنیانگذاران شرکت لمون‌تری که در جمع‌آوری مواد بازیافتی مشارکت دارد، در مصاحبه ای با خبرگزاری فرانسوی (l'AFP) می‌گوید: "این یک اهرم ارتباطی بزرگ است. در واقع وقتی به کودکانمان می‌گوییم بیایید و بطری‌های خود را در محل تفکیک مخصوص آنها بگذارید تا فردا به صندلی‌های استخر شنای المپیک تبدیل شوند، آگاهی آنها در مورد بازیافت زباله بیشتر می‌شود".
در کارخانه اوبرویلیه در شرکت لوپاوه، چندین لیتر از تراشه های پلاستیکی خرد شده در رنگ‌های متفاوت: قرمز، سبز، زرد، سفید و ...، در سطل‌ها و کیسه‌ها پر می‌شوند. هنگامی که آلیاژهای رنگی مشخص شد، ماده سمولینای پلاستیکی در سیلوها مخلوط می شود تا توزیع همگنی حاصل شود. آنها سپس حرارت داده شده و در ماشین‌هایی فشرده شده و از آن به صورت صفحات سفید یا سیاه و با رنگ های خالدار خارج می‌شوند.
این صفحات ابتدا توسط روبات‌ها صیقل داده شده و سنباده می‌شوند، سپس به شرکت‌های مشترک در سایر نقاط فرانسه فرستاده می شوند تا بریده شده و بعنوان صندلی‌های المپیک مونتاژ شوند. در حال حاضر تولید آنها با سرعت هر چه بیشتر در حال گسترش است و انتظار می رود صندلی ها در پاییز به مرحله نصب برسند.
ماریوس هملوت، یکی از بنیانگذاران شرکت لوپاوه، متخصص در تولید پلاستیک از مواد بازیافتی، معتقد است که این واقعاً یک پروژه اقتصاد چرخشی ملی است تا به زباله‌ها معنا ببخشد.
پسماندهای محلی
از ۱۰۰ تن پلاستیک بازیافتی مورد نیاز برای ساخت این صندلی‌های المپیک، ۸۰ درصد از بازیافت پسماندهای پلاستیکی از سطل‌های زباله ساکنان شهرستان سن دنی به دست می‌آید. در صورتی که بطور کل از پلاستیک‌هایی مانند بدنه بطری‌های شامپو در پایه این صفحات استفاده شود، درب بطری های نوشابه نیز جهت رنگدهی به آنها بکار گرفته می‌شود. از این‌رو با توجه به افزایش سطح آگاهی در مدارس سن-دنی، در شصت نقطه جمع‌آوری در مکان‌های مختلف امکان بازیابی پنج میلیون درپوش رنگی از بطری های نوشابه را فراهم کرده است.
آگوستین ژاکلین خاطرنشان می کند که همه این پسماندها بطور مستقیم در سن-دنی جمع آوری، خرد و بازیافت شده و در مخزنی در همان قلمرو قرار داده می‌شوند.
به خاطر برنامه زمان‌بندی تولید فشرده و فشاری که بر زنجیره‌های عرضه جهانی و افزایش هزینه‌های انرژی وجود دارد، کار تولید صندلی‌ها پیچیده‌تر هم می‌شود. در سال ۲۰۱۸ در لوپاوه، شرکتی توسط دو دانشجوی دانشکده معماری ورسای تاسیس شد که امروزه حدود ۳۰ نفر حقوق بگیر دارد، که خط تولیدشان بصورت نوبت کاری شبانه‌روزی کار می‌کند.
ماریوس هملوت اینگونه بیان می کند که در مواد اولیه کمبود چشم گیری وجود داشته که بسیاری از تولیدکنندگان را به سمت زباله سوق داده است. تولیدکنندگان پلاستیک فعالیت خود را نه از این جهت که دیگر هیچگونه سفارشی ندارند بلکه به این دلیل که دیگر هیچ موادی جهت تولید وجود نداشت، بطور کامل متوقف کرده و به بخش زباله روی آوردند که مرهمی بسیار قوی بر دردهای آنها شد.
اگرچه حاشیه‌های زیادی در مقیاس بازی های‌المپیک وجود دارد، اما این روش ساخت صندلی‌ها از پسماندهای بازیافتی تنها بخشی از چند ابتکاری است که به کاهش ردپای اکولوژیکی قابل توجه این رقابت ها کمک می کند. کمیته سازمان‌دهی بازی های المپیک ۲۰۲۴ پاریس قصد دارد انتشار کربن را در مقایسه با رقابت‌های قبلی در لندن در سال ۲۰۱۲ و ریو در سال ۲۰۱۶ (حدود ۳.۵ میلیون تن) به نصف کاهش دهد.
__________________________
منبع:
نظرات