آزاد هریس به کجا می رود؟
این واقعیتی است که تدریس در گروه معماری دانشگاه آزاد هریس این روزها در انحصار فارغ التحصیلان معماری دانشگاه آزاد اسلامی تبریز است و البته شاید این موضوع طبیعی هم باشد؛ اما نکته جالب توجه در این بین این است که این گروه آموزشی کوچک به نوعی تیدیل به محلی برای آزمایش روش ها و دیدگاه های مختلف در حوزه آموزش معماری بین مدرسان جوان این گروه شده است.
چه بسا متوسط سنی حدود ۳۰ ساله مدرسان این گروه از یک سو روش های تجربی و هیجان انگیز را در این مرکز آموزشی باب کرده است و از سوی دیگر داد نیرو های محافظه کار را در آورده است.
در حالی که فرزانه هدفی عضو هیات علمی و پژوهشگر دکتری معماری که مقامی پژوهشی نیز در گروه معماری دانشگاه آزاد هریس دارد رسما و حتی با ذکر لینک روش های متفاوت و فرم گرای آموزش معماری را به باد انتقاد گرفته است، علی صالحی پور ریاست این گروه و از هم دوره های خود او ترجیح می دهد در این باره سکوت کند.
فرزانه هدفی اخیرا و با اشاره مستقیم به روش آموزشی مدرسان جوانی که به نظر می رسد کمال یوسف پور و آرش پور اسماعیلی باشند، نوشته: "می توانیم ذهنیت دانشجو را بهم زده و تفکر غالب خود را بی چون و چرا در مذاق دانشجو بگنجانیم؟ و از این بالاتر، آیا می توانیم ذهنیات دانشجو را به سخره گرفته و به تبع آن، زحمات اساتید دیگر و همرزم خود را نیز ناارزشمند بنامیم؟ بخصوص در دروس مقدمات ۱ و ۲ که ساختار اصلی معماری شکل می گیرد و در ادامه آن در آتلیه طراحی ۱ ... به بهانه ادراک از فرم و فضا، ساختارهای تکراری ذهنی و غیرواقعی خود را بپرورانیم؟ دانشجوی آتلیه طراحی ۳ از کوچکترین مباحث ابتدایی معماری مطلوب، از حداقل ها و نیازها، از اصول طراحی و فرآیند آن، از نحوه چیدمان ... آگاهی نداشته یا آگاهی آن اندک است، پس این معماری چیست و کجاست؟ چه کسی یا چه چیزی معرف معماری است؟ آیا صرف رمپ ها و سطوح که بصورت تصادفی و بدون در نظر گرفتن عوامل مفهومی یا عملکردی از زمین برخاسته و نکات آسایش و ارتفاع و ... را تعریف نشده به حال خود رها کرده است را می توان معماری نامید؟ آیا تعریف فرم و فضا این است؟ آیا نئومدرن کاران این چنین اندیشیده اند؟ آیا این تفکر نئومدرنی است؟...".
آرونا
نظرات