شهریار تبریز/آذر کریم‌زاده: این اقدامات در مرحله نخست شامل تغییراتی در سطوح مختلف، به ویژه در زیرساخت‌ها و تجهیزات است. اولویت دیگر نیز بازنگری در نحوه سازماندهی رویدادهای ورزشی با ادغام مسائل زیست‌محیطی در عملکرد آنها و ورزشکاران است. بدین ترتیب، مانند بسیاری از موضوعات، دنیای ورزش با چندین چالش مواجه است : کاهش زباله، حمل و نقل کربن کم و بهبود تجهیزات.
کاهش پسماندهای ناشی از رویدادهای ورزشی
رویدادهای ورزشی، هم در حین آماده‌سازی و هم در حین برگزاری و یا اتمام آن، مقدار قابل توجهی زباله تولید می‌کنند. بنابراین تخمین زده می‌شود که هر شرکت‌کننده در یک رویداد ورزشی بین ۰.۲۵ تا ۰.۵ کیلوگرم زباله تولید کند. بدیهی است که این میزان به نوع رقابت ورزشی بستگی دارد. به عنوان مثال، مسابقه فوتبال آمریکایی قهرمانی لیگ فوتبال ملی، سالانه ۴۰ تن زباله تولید می‌کند در حالی که خروجی پسماند یک باشگاه برتر فوتبال فرانسه سالانه حدود ۱۰۰ تن تخمین زده شده است.
استراتژی‌هایی جهت کاهش این زباله‌ها به‌ویژه از طریق افزایش آگاهی عمومی، سازماندهی بهترین کیفیت جمع‌آوری و دسته‌بندی کارآمد زباله‌ها و جستجوی شرکا برای بازیابی و بازیافت آنها پیشنهاد شده است. این اقدامات همچنین شامل کاهش تجارت و کالاهای خوب و همچنین ارائه غذای سازگار با محیط زیست است. کمپوست کردن ضایعات غذا نیز گزینه خوبی است.
بازنگری در حمل و نقل
تماشاگران رویدادهای ورزشی سهم بزرگی از انتشار گازهای گلخانه‌ای مرتبط با این رویدادها را شامل می‌شوند که بطور معمول به دلیل جابجایی آنها است. بر اساس گزارش آژانس محیط زیست و مدیریت انرژی، بیش از ۸۰ درصد از انتشار گازهای گلخانه ای منتسب به یک رویداد ورزشی به دلیل حمل و نقل افراد است.
از آنجایی که رویدادهای برگزار شده در حومه شهر به طور کلی منجر به جابجایی‌هایی با انتشار بیشتر می‌شود از اینرو، انتخاب مکان زیرساخت های ورزشی می‌تواند نقش کلیدی در این زمینه ایفا کند. استفاده از حمل و نقل عمومی و پایدار جهت کاهش این انتشارات پیشنهاد می‌شود.
همین امر در مورد حمل و نقل ورزشکاران و تجهیزات آنها نیز صدق می‌کند. در حال حاضر، برای سفر به فرانسه در طول جام جهانی، برخی از تیم های راگبی به جای سوارشدن به هواپیما، قطار تندرو را انتخاب کرده‌اند. بسیاری از تیم‌های فوتبال اغلب به دلیل استفاده از جت‌های خصوصی به جای قطار برای سفر در تعطیلات آخر هفته مورد انتقاد قرار می‌گیرند.
بهینه‌سازی زیرساخت‌ها
زیرساخت‌های ورزشی باید به گونه‌ای طراحی شوند که مصرف برق خود را با بهینه‌سازی استفاده از انرژی‌های تجدیدپذیر کاهش دهند و با کاهش نشتی آب، مصرف آن را به حداقل برسانند. مدیریت آب به ویژه جهت حفاظت از زمین‌های ورزشی بسیار مهم بوده و نیازمند بازنگری در تکنیک های آبیاری (به عنوان مثال با استفاده مجدد از فاضلاب) خواهد بود.
برچسب‌های زیست‌محیطی
امروزه برچسب‌های زیست‌محیطی مانند «توسعه پایدار، ورزش متعهد» وجود دارد که برای تشویق ذینفعان ورزش به اتخاذ شیوه‌های پایدارتر ایجاد شده است. این استانداردها امکان حمایت از تصمیم گیرندگان را در اجرای اقدامات خوب فراهم می‌کنند.
برای اینکه پا را فراتر بگذاریم، می توان به تقاضای کاهش کلی تعداد مسابقات ورزشی، یا حتی هماهنگ سازی مسابقات زنان و مردان به منظور کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای از این بخش اشاره نمود. همچنین می‌تواند راهی برای مراقبت از سلامت ورزشکارانی باشد که با برنامه‌ها و خواسته‌های خارج از کنترل فزاینده ای روبرو هستند.
تعهد سازندگان تجهیزات
تولیدکنندگان کالاهای ورزشی نیز باید برای کاهش اثرات زیست‌محیطی خود تلاش کنند. الیاف مصنوعی، پرفلوئوروکربن ها و سایر مواد بکار رفته در ساخت تجهیزات ورزشی می‌توانند پیامدهای زیست‌محیطی قابل توجهی داشته باشند. لازم است در مورد ساخت و انتخاب مواد و همچنین استفاده مجدد از تجهیزات در پایان عمر آن نیز تجدید نظر شود.
از اینرو، جهت دستیابی به این اهداف، هنوز راه درازی وجود دارد تا به یک تحول اکولوژیکی واقعی در بخش ورزش منجر شود. چرا که به طور کلی با انتشارات بخش رویدادها بسیار مرتبط هستند، و رویدادهایی مانند جشنواره های موسیقی و کنسرت‌ها نیز تحت تاثیر این اقدامات قرار می‌گیرند.
__________________________
منبع:
نظرات