شهریار تبریز/ رضا عالش‌زاده : هوش مصنوعی از طریق کمک در برنامه‌ریزی شهری گرفته تا ایجاد تجسم در مورد آینده پروژه‌ها، امکانات جدیدی را برای معماران، طراحان و حتی افراد غیرحرفه‌ای ارائه می‌کند. با این حال، با رایج‌تر شدن محصولات تولید شده توسط هوش مصنوعی، نگرانی‌هایی در مورد امکان تولید طرح‌هایی با ظاهر عمومی یا حذف مهارت‌های طراحی سنتی پدیدار می‌شوند. این چالش‌ها ما را به بررسی انتقادی چگونگی تکمیل خلاقیت انسان در قالب هوش مصنوعی و پیامدهای اخلاقی پیرامون خلق، اصالت اثر و حقوق مالکیت معنوی در این عصر دیجیتالی که به‌سرعت در حال تحول است، می‌کشاند.
در نوشته حاضر، مقالاتی بررسی می‌شوند که به نقش‌های فعلی و آینده هوش مصنوعی در معماری و طراحی می‌پردازند. آنها به راه‌هایی می‌پردازند که از مجرای آنها هوش مصنوعی به تولید مفاهیم و دموکراتیزه‌کردن فرایند طراحی کمک می‌کند. این مقالات همچنین به پتانسیل هوش مصنوعی برای بهینه‌سازی برنامه‌ریزی شهری و در عین حال رفع محدودیت‌های آن، مانند خروجی‌های تکراری و معضلات مربوط به حق چاپ، می‌پردازند.
هوش مصنوعی هر فردی را به طراح بهتری تبدیل می‌کند
در قالب یک کار تحقیقی، معمار جان مارکس تاثیر هوش مصنوعی بر حرفه طراحی را بررسی می‌کند. او توضیح می‌دهد که چگونه ابزارهای هوش مصنوعی، مانند میدجورنی، کاربران را قادر می‌سازد تا طرح‌های پیچیده و زیبایی‌شناختی را از طریق پیام‌های متنی ساده ایجاد کنند، فرایند طراحی را همگانی کنند و به افراد بدون آموزش رسمی اجازه ایجاد محتوای بصری پیچیده را بدهند. مارکس همچنین به دغدغه‌های مربوط به یکسان‌سازی بالقوه طراحی و فرسایش مهارت‌های سنتی می‌پردازد و بر نیاز طراحان به تعامل انتقادی با فناوری‌های هوش مصنوعی برای استفاده از مزایای آنها در عین حفظ جنبه‌های منحصربه‌فرد خلاقیت انسانی تاکید می‌کند.
هوش مصنوعی در خدمت برنامه‌ریزی شهری: فناوری به‌عنوان ابزاری برای طراحی شهری
هوش مصنوعی با افزایش سرعت و صحت تصمیم‌گیری، تخصیص بهینه منابع، پیش‌بینی دقیق‌تر روند و مشارکت بیشتر شهروندان، برنامه‌ریزی شهری را متحول می‌کند. به‌عنوان‌مثال، ابزارهای مبتنی بر هوش مصنوعی مورفولوژی شهری را برای بهینه‌سازی طرح‌بندی شهر و ایجاد فضای سبز تجزیه‌وتحلیل می‌کنند. درعین‌حال، پلتفرم‌های مشارکتی جوامع را برای مشارکت در فرایندهای برنامه‌ریزی توانمند می‌کنند. این فناوری‌ها برنامه‌ریزان را قادر می‌سازد تا محیط‌های شهری هوشمندتر، کارآمدتر و پایدارتر ایجاد کنند.
چگونه سیستم‌های هوش مصنوعی به معماران و طراحان کمک می‌کنند؟
هوش مصنوعی به طور فزاینده‌ای به ابزاری ارزشمند برای معماران و طراحان تبدیل شده و جنبه‌های مختلف فرایند طراحی را بهبود می‌بخشد. اکنون به کمک ابزارهای تولید تصویر مبتنی بر هوش مصنوعی مانند DALL-E، Midjourney، و Stable Diffusion متخصصان قادر هستند تا به‌سرعت پیام‌های متنی را به مفاهیم بصری تبدیل کنند، آزمایش سریع ایده را تسهیل کرده و موانع آزمایش طراحی انجام‌گرفته را کاهش دهند. این ابزارها رویکردی مبتنی بر زبان را برای مفهوم‌سازی تشویق می‌کنند و به طراحان اجازه می‌دهند تا تعداد زیادی از امکانات طراحی را به طور کارآمد کشف کنند. هوش مصنوعی با خودکارسازی کارهای تکراری و ارائه قابلیت‌های تجسم نوآورانه، به‌عنوان یک دارایی مکمل در جریان کار خلاقانه عمل می‌کند و خلاقیت انسان را به‌جای جایگزینی آن افزایش می‌دهد.
چگونه هوش مصنوعی می‌تواند به ما کمک کند تا به نابهنجاری‌های موجود در عرصه آموزش طراحی پایان دهیم
مقاله دیگر به بررسی تاثیر تحول‌آفرین هوش مصنوعی مولد بر آموزش معماری پرداخته و استدلال می‌کند که پیشرفت سریع فناوری‌های هوش مصنوعی نیازمند ارزیابی مجدد روش‌های تدریس سنتی و برنامه‌های درسی است و بر اهمیت سازگاری در آماده‌سازی معماران آینده تاکید می‌کند. این کار تحقیق سه شیوه منسوخ در آموزش طراحی یعنی فرهنگ کار بیش از حد، ارزش‌گذاری کمتر از مهارت‌های نرم و اتکا به ابزارهای قدیمی را شناسایی می‌کند که هوش مصنوعی می‌تواند به حذف آنها کمک کند. با ادغام هوش مصنوعی در چارچوب آموزشی، این نوشته پیشنهاد می‌کند که موسسات می‌توانند رویکردی متعادل‌تر، مرتبط‌تر و آینده‌نگرتر را برای آموزش معماران اتخاذ کرده و در نهایت تجربه یادگیری و تکامل حرفه را افزایش دهند.
هوش مصنوعی خانه معاصر را چگونه می‌بیند؟
سایت مرجع معماری به نام ArchDaily با همکاری استودیوی طراحی Ulises بررسی کرد که هوش مصنوعی چه نوع نگاه پیش‌بینانه‌ای به خانه‌های معاصر در ۱۵ کشور دارد. این مطالعه با استفاده از تولیدکننده‌های تصویر هوش مصنوعی مانند Midjourney، نشان داد که درخواست‌های اولیه طرح‌های همگن تولید می‌کنند که بازتاب سبک‌های معماری غالب موجود در داده‌های آموزشی هوش مصنوعی است. برای به‌تصویرکشیدن طیف وسیع‌تری از تنوع معماری، این تیم درخواست‌های خود را برای گنجاندن عناصر و مصالح منطقه‌ای خاص اصلاح کرد و در نتیجه تصاویری را به نمایش گذاشت که ویژگی‌های فرهنگی و بومی منحصربه‌فرد را به نمایش می‌گذارد. این آزمایش بر پتانسیل هوش مصنوعی در تجسم معماری تاکید می‌کند و درعین‌حال اهمیت مشارکت حیاتی انسان برای اجتناب از هنجارهای طراحی عمومی را برجسته می‌کند.
حق چاپ و استفاده از تصاویر معماری در عصر هوش مصنوعی
کار تحقیقی دیگری پیچیدگی‌های حقوق مالکیت معنوی را با رواج بیشتر هوش مصنوعی در طراحی معماری بررسی می‌کند. این کار چالش‌های موجود در تعیین اصالت و تالیف زمانی که تصاویر تولید شده توسط هوش مصنوعی درگیر هستند، برجسته می‌کند، به‌ویژه ازآنجایی‌که سیستم‌های هوش مصنوعی اغلب از مجموعه داده‌های گسترده‌ای استفاده می‌کنند که ممکن است شامل آثار دارای حق چاپ بدون مجوز صریح باشد. این مقاله بر ضرورت وجود چارچوب‌های قانونی روشن برای پرداختن به این مسائل تاکید می‌کند که تضمین می‌کند هم خلاقیت انسانی و هم پیشرفت‌های فناوری به طور عادلانه محافظت و تنظیم شوند.
منبع :
نظرات