لرزه بر پیکر ساختمان سینگر تهران می‌افتد
معماری ساختمان سینگر در تهران، به‌گونه‌ای است که امکان پژوهش در زمینه تغییر و تحولات هنر معماری در اروپا را در اختیار دانش‌پژوهان قرار می‌دهد و از این‌جهت، سینگر را می‌توان بنایی منحصربه‌فرد در تهران به‌شمار آورد. اما گفته می‌شود که این ساختمان قرار است از درون ویران شود و تنها نمای بیرونی آن باقی بماند. این درحالی است که کارشناسان احتمال تخریب ساختان را می‌دهند.
ساختمان سنیگر
به گزارش بنانیوز به نقل از خبرگزاری میراث فرهنگی، ساختمان سینگر در محدوده مرکزی تهران، خیابان سعدی، بعد از چهارراه مخبرالدوله قرار گرفته و شماره ۱۵۰بر پیشانی آن نقش بسته است. این ساختمان از مدتی پیش در گیر و دارد تخریب و نوسازی قرار گرفته و بحث‌هایی در این‌باره پدید آمده است.
به گزارش CHN طرح ساختمان سینگر، توسط "نیکلای مارکوف" روسی که دانش‌سرای عالی بهارستان و دبیرستان البرز را طراحی کرده بود، ریخته شد؛ او در ساخت بنا از سبک‌های رایج معماری آن روز اروپا بهره گرفت و نمونه‌ای نئوکلاسیک ارائه کرد؛ نمونه‌ای که یادآور معماری کلاسیک در اروپای قرن شانزده بود.
به گفته یکی از کارشناسان میراث فرهنگی قرار است سینگر ویران شود و تنها نمای بیرونی آن باقی بماند؛ گفته می‌شود که متولیان میراث فرهنگی هم با چنین طرحی موافقت کرده‌اند، در حالی که ارزش ساختمان سینگر، تنها به نمای بیرونی آن نیست و تخریب این ساختمان، به معنی ازبین رفتن یکی از ساختمان‌های ارزشمند و با هویت تهران است.
این ساختمان در دوره پهلوی اول ساخته شد؛ همان روزگاری که همه‌چیز از جمله فرهنگ و هنر و معماری، دستخوش تغییر و تحول قرار گرفته بود. همان زمانی که کمپانی‌های بسیاری در ایران، شروع به فعالیت کردند که از آن جمله می‌توان به کمپانی سینگر که تولیدکننده انواع و اقسام چرخ و لوازم خیاطی بود اشاره کرد.
سینگر دارای دو در ورودی است یک در به رفت و آمد خودروها اختصاص داشته و مسدود است؛ در اصلی هم در مرکز نمای شرقی قرار گرفته و رفت و آمد از آن در هم غیرممکن است. ساختمانی که در خیابان سعدی تهران، جاخوش کرده تا اواخر دهه ۵۰، نمایندگی کمپانی سینگر در تهران بوده و محصولات این شرکت را در طبقه همکف خود به نمایش می‌گذاشته است. نمایشگاهی که اکنون جای خود را به چهار باب مغازه لوازم صنعتی داده است.
به گفته کارشناسان میراث فرهنگی ساختمان سینگر پس از انقلاب به صورت بنایی متروکه درآمد تا این‌که اوایل دهه ۶۰ به مالکان خصوصی واگذار و به دفتر و انبار تبدیل شد. بنایی که به ظاهر از تزیینات معمول آثار تاریخی بهره‌ای نبرده است اما در بنای آن از سنگ تراورتن استفاده شده؛ نمایی که یادآور کلیسای مریم مقدس و سنت استپانوس است. و آجر و خشت که از اصیل‌ترین مصالح ایرانی هستند در ساخت آن به کار رفته است؛ پس چگونه می توان تنها نمای بیرونی ساختمان را نگه داشت و باقی را ویران کرد؛ بنایی که ارزش آن به معماری و مصالح به کار رفته در قسمت داخلی آن است.
ساختمان سینگر به نظر آسیب ندیده است اما به گفته کارشناسان عوامل جوی و آلودگی هوا بر آن اثرات مخرب گذاشته و می‌گذارد. ضمن این‌که عبور خط مترو از نزدیکی آن موجب ایجاد ترک‌هایی ریز در این بنای منحصربه‌فرد در تهران شده است. گرچه وقتی ساختمان پرچم را ویران می کنند و ارزش خانه امین السلطان را نمی دانند و بی تفاوت از کنار تاریخ و فرهنگ و گذشته خود می گذرند، انتظار دیگری می توان داشت.
نظرات