زمین لرزه ۵/۲ ریشتری تهران تلنگری بر پیکر خسته و فرسوده تهران و هشداری برای مدیران بحران کشور
زمین لرزه شب گذشته تهران نشان داد که بیش از پیش باید واقع بین و هشیار باشیم. هیچ کس نمیداند تکان بعدی چند ریشتر و در کجا خواهد بود اما واقعیت میگوید در آینده ای دور یا نزدیک اتفاق خواهد افتاد!
گسل های مهم تهران در شمال و جنوب شهر تهدیدی بزرگ برای ما می باشند و ما هنوز در خوابیم! ما نمی توانیم به فضای دیگر نقل مکان کنیم و با پاک کردن صورت مسئله هم چیزی حل نخواهد شد!
نیمی از خانه و ساختمان های تهران سست و خطرناک بنا شده اند و نیمی دیگر بر روی گسل. در صورت بروز تکانی شدید یک سوم از خانه ها و سازه های ما در معرض خطر و آسیب جدی می باشند.
یکی از خطرات تهدید کننده حیات ما به دنبال هر تکان و لرزه ای، هجوم ما به خیابان ها جهت خروج از شهر تهران می باشد. شب گذشته هر کدام از ما با دستپاچگی و شتابزده خودروی خود را برداشته و به پمپ بنزین ها و خروجی ها حمله ور شدیم. به راستی برنامه ما برای مقابله با زلزله چه می باشد؟ از زلزله چه می دانیم؟ از تکانی تا تکان دیگر به خواب میرویم و فراموش میکنیم چه باید بکنیم و در روز حادثه مجددا به یاد می آوریم زمین لرزه به موازات ما حرکت میکند.
به راستی آیا خیابان های شهر ظرفیت تخلیه تهران را دارند؟ بدون شک جواب منفی می باشد.چند میلیون خودرو و از کدام مسیر امن باید خارج شوند؟
دیشب یک تکان کوچک نشان داد که ازدحام خودرو ها و ترافیک به راحتی تمام سیستم های امداد و نجات کشور را حتی اگر در دسترس باشند فلج خواهد نمود. این روزها حتی در روزهای عادی ما درگیر معضل ترافیک هستیم و یادمان نرود یک زمین لرزه روز عادی ما را به یک فاجعه تبدیل خواهد نمود.
چه کسی مسئول است؟؟ آیا فقط مسئولین!؟ فراموش نکنیم تک تک ما به اندازه خود مسئولیم.
هیچکدام از قربانی و زخمی های شب گذشته ناشی از ریزش آوار یا خرابی های ناشی از زمین لرزه نبودند. تنها شتابزدگی ما بود که زخم بر پیکر عزیزانمان نشاند.
خوب که نگاه میکنیم خیلی خوش شانس بودیم. اگر تکان کوچک دیشب در روز اتفاق افتاده بود با فاجعه ای روبرو می شدیم. قربانی های مترو !!!
که میتوانست چند صد تا هزار باشد. عدم خونسردی و شتابزدگی در خروج از مترو میتواند یک فاجعه را رقم بزند. اگر یاد نگرفته باشیم در مواقع اضطراری خونسرد و خونسرد و با ارامش خارج شویم در زیر دست و پا عزیزانمان را از دست خواهیم داد. مترو های ما با توجه به انبوه مسافر توان تخلیه اضطراری را ندارند پس وظیفه ما این است که با خونسردی و منضبط مترو را ترک نمائیم. یادمان باشد در زمان حادثه اصل اول خونسردی اصل دوم خونسردی و اصل سوم خونسردی و اصل چهارم عملکردی ارام و با برنامه می باشد.
در کنار ما مسئولین ما با افزایش تعداد قطار ها و واگن ها می بایست از اضافه بار ان پرهیز کنند تا به استاندارد ها نزدیک تر شویم. در این صورت شانس آسیب کمتر خواهد شد و الا با هر تکانی باید شاهد صدها قربانی باشیم.
کجای تهران در معرض خطر خواهد بود؟ شهرسازی و انبوه سازی تهران کمتر منطقه امنی برای ما باقی گذاشته است. از یک طرف بافت فرسوده جنوب تهران با کوچه و خیابان های تنگ و پر ازدحام و از طرفی بالانشین های بر روی گسل. هیچ کس نمیداند تکان بعدی وند ریشتر و در کجا خواهد بود پس چه باید بکنیم؟ گسل ها و ریز گسل های تهران همچون یک زنجیره به هم متصل هستند و در صورت یک تکان جدی دومینوی زلزله در تهران شروع به حرکت خواهد کرد.
دو اصل را فراموش نکنیم:
اول؛ آنچه ما را از پا در میاورد و میکشد عدم دانش و اگاهی ما خواهد بود. یک روز در جاده یک روز زیر بهمن و یک روز با زلزله!!
دوم؛ آنچه که ما را زمین گیر و سیستم امداد و نجات را فلج میکند شتابزدگی و عجله ما خواهد بود.
پس لازم است خونسردتر عمل کنیم و شتابزده به خروجی ها و خیابان ها هجوم نبریم. لازم است با افزایش دانش و آگاهی خود ایمنی خود را بالا برده و عملکرد صحیح را فرا بگیریم.
و مسئولین ما فراموش نکنند پاسخ به شرایط اضطراری در این مرز و بوم نیاز به آگاهسازی عمومی و تکیه بر تیم های پاسخ دهنده به شرایط اضطراری جامعه محور می باشد و تنها تکیه بر تیم های نجات متخصص و سیستم امداد و نجات کشور دردی را دوا نخواهد نمود.
نوشته شده توسط #دکتربهروزمقدسی
مدرس ارشد جستجو و نجات
#انجمن_امداد_ایرانیان
در کشور ایران تجربه سوانح و حوادث طبیعی و یا انسان ساز کم نداریم ولی درس‌آموزی و بهره‌گیری از این تجربه‌ها و هزینه‌ها خیلی کم است.
اولین قانون مدون کشور مرتبط با سوانح در سال ۱۲۸۶ در قالب مفادی از قانون ایالات و ولایت نگاشته شده و آخرین آن قانون تشکیل ۵ ساله و آزمایشی #سازمان_مدیریت_بحران_کشور در سال ۱۳۸۷ بوده است. کشوری هستیم با تجربه‌ای بیش از یکصد سال در این حوزه ولی آیا #آمادگی و #پیشگیری و #پاسخگویی در ایران اینچنین قوی و مناسب است؟
جواب سوال منفی است. به رغم هزینه‌های میلیاردی و صرف زمان و منابع انسانی و تامین تجهیزات فراوان متاسفانه شرایط آنچنان که باید و شاید متناسب با میزان آسیب‌پذیری در جای جای کشور عزیزمان نیست.
هنوز هیچ فرد و سازمانی جوابگوی سوالات دلسوزانه درخصوص #سیاست‌های_کلی_نظام در ارتباط با پیشگیری و کاهش خطرات ناشی از سوانح طبیعی و حوادث غیرمترقبه ابلاغی مقام معظم رهبری در سال ۱۳۸۴ نیست. هنوز هیچ فرد و سازمانی پاسخگوی عملکرد نهادهای متعدد حاکمیتی و دولتی و عمومی در مقابل بودجه‌های اعطا شده ملی و بین‌المللی نیست. هنوز سوالات و ابهامات و نکات زیادی هست که طرح شده و نشده است.
در این فضا و شرایط عزمی ملی و حمایتی قانونی و فراسازمانی لازم است تا شاید شاهد #پاسخگویی #شفافیت #هماهنگی #تعامل و #انجام_درست_کار_درست در بین دستگاه‌های متعدد کشوری و لشگری باشیم.
کار زیاد است و فرصت کم امید آنکه گوش شنوایی باشد و قدرتی برای پیگیری و حمایت از آنها که دل در گرو #توسعه_و_آبادانی مُلک و حفظ جان و مال نفوس ممالک محروسه ایران دارند.
#اندکی_تفکر #اقدام_آگاهانه #زندگی_هوشمندانه
از ۲۹ آذر و بروز رویداد #زمین_لرزه #ماهدشت تا امروز و هر لحظه درحال توضیح تکراری شرایط احتمالی و آرام‌سازی دوستان و افراد غریبه هستم.
لازم است همه بدانیم هر لحظه و هرجا امکان بروز زمین‌لرزه در کشورمان وجود دارد. کشوری که بیش از ۸۰% مساحتش در حدود گسل‌ها است پس همیشه در معرض بروز زمین‌لرزه است. متاسفانه از بروز #زمین_لرزه_ازگله در ۲۱آبان تاکنون برخی #کاسبان_زلزله با اهداف متعدد اقدام به تولید و توزیع اخبار متعدد می‌کنند و باعث ایجاد استرس و نگرانی در جامعه شده‌اند. برخی با هدف مطرح کردن خود و برخی با هدف جمع‌آوری عضو و دنبال‌کننده و برخی برای آسیب‌زدن به اعتماد جامعه و ایجاد فشار بر سازمان‌های مسئول. اما چه باید کرد؟
پیش از هر اقدام و آخرین کار توکل به پروردگار زمین و زمان و سپس اجرای اقدامات اصولی به شرح زیر:
۱. کسب خبر از منابع معتبر علمی و سازمانی.
۲. اعتماد به مقامات رسمی و سازمان‌های متولی.
۳. کسب نظر و مشاوره از متخصصین حوزه‌های زمین‌شناسی، زلزله‌شناسی، ایمنی و مدیریت شرایط اضطراری نه هر فرد و گروهی.
۴. اصلاح رفتارهای فردی و خانوادگی و گروهی و اجرای توصیه‌های معتبر و مستدل.
۵. تهیه #کیف_نجات برای منزل، محل کار و خودرو.
۶. برگزاری جلسه خانوادگی و تهیه #برنامه_اقدام برای هر شرایط اضطراری.
۷. بررسی وضعیت ساختمان محل کار و یا سکونت براساس استانداردهای ارزیابی خسارات زمین‌لرزه و یا کسب نظر تخصصی از متخصصین شناخته شده.
۸. بهوش بودن و بگوش بودن از طریق رسانه‌های رسمی و مرجع.
۹. #ایمن_سازی #اجزای_غیرسازه_ای منزل براساس توصیه‌های معتبر در پایگاه‌های اطلاع‌رسانی سازمان‌های رسمی مانند #سازمان_پیشگیری_و_مدیریت_بحران_شهر_تهران tdmmo.tehran.ir
۱۰. ارتباط‌گیری و عضویت و شرکت در جلسات و دوره‌های آموزشی #جمعیت_هلال_احمر در همه شهرها و روستاها و یا #گروه_دوام در #شهرتهران و یا گروه‌های محلی و #سازمان_های_مردم_نهاد تخصصی در تمام شهرهای کشور.
۱۱. نترسیدن و تلاش در جهت کسب آگاهی و توسعه دانش و اصلاح نگرش با هدف انجام رفتار صحیح در شرایط اضطراری از منابع معتبر و رسمی و علمی.
بازهم میشود موارد دیگری را فهرست کرد ولی این موارد حداقل و مهمترین اقدامات پیشنهادی است. مهم این است که نگرانی همیشه هست ولی اگر آگاه باشیم حتما ایمن‌تر خواهیم بود.
۲ دی ۱۳۹۶
#حسام_الدین_نراقی
#انجمن_امداد_ایرانیان
نظرات