شمایل جامعه مطلوب با برنامه ریزان معمار محقق می شود
دکتر جهانشاه پاکزاد: تا زمانی که رویکرد معماری ایرانی اسلامی توسط غیر برنامه‌ریزان به جامعه ارائه شود برنامه‌ریزان نمی‌توانند در جهت جامعه مطلوب گام بردارند چراکه رویکرد مقابل آن‌ها غربی یا غیر استاندارد است.
به گزارش بنانیوز (BanaNews.ir) به نقل از ستاد خبری جشنواره معماری ایران ۱۴۰۴ دکتر جهانشاه پاکزاد استاد معماری دانشگاه شهید بهشتی در راستای برگزاری جشنواره معماری ایران ۱۴۰۴ گفت: برای رسیدن به اهداف سند چشم‌انداز بیست ساله،که یکی از اهداف آن رشد معماری ایرانی اسلامی است باید برنامه‌ریزی دقیق و صحیح داشت که البته این برنامه‌ریزی که برای اصلاح معماری شهرهایمان تهیه می‌شود توسط برنامه‌ریزان کارآمد صورت گیرد.
وی در ادامه بزرگترین مشکل سد راه برای رسیدن به اهداف جشنواره معماری ایران ۱۴۰۴ را مربوط به نحوه نگرش برنامه‌ریزان دانست گفت: برنامه‌ریزی دارای دو وجه رویه‌ای و ماهوی می‌باشد.بخش رویه‌ای از فرآیند برنامه‌ریزی و چگونگی همکاری نیروها و تخصص‌های مختلف در تهیه برنامه شروع شده و تا نحوه اجرا، حفظ و نگهداری دستاوردهای برنامه ادامه می‌یابد و بخش ماهوی یا بخش محتوایی مربوط می‌شود به نحوه نگرش برنامه‌ریزان، بدیهی است تا زمانی که رویکرد ایرانی اسلامی توسط غیر برنامه‌ریزان به طور کامل تعریف و تبیین شده باشد، برنامه‌ریز که وظیفه‌اش ارائه سلسله مراتبی از گام‌هایی است که می‌تواند جامعه را به سوی آن مطلوب، حرکت دهد، نمی‌تواند با رویکردهایی که تا به حال شناخته است که اکثر آن‌ها غربی است، رهنمودی درست ارائه دهد.
پاکزاد رسیدن به شهری آراسته برای شهروندان ایرانی را مستلزم همتی جمعی برای تهیه چشم‌اندازی در امتداد چشم‌اندازبیست ساله دانست و گفت: برای رسیدن به اهداف سند چشم‌انداز که در افق ۱۴۰۴ محقق می‌شود باید همتی جمعی را طلب کرد تا با استفاده از عقل جمعی و به خصوص همکاری بین حوزه و دانشگاه چشم‌اندازی ملموس و مورد توافق جمع تهیه شود تا کاربرد آن در جامعه به آزمایش گذارده شود در صورت موفقیت و اجماع این ایده‌ها و راه‌حل‌ها با شئونات اسلامی، باید آن‌ها تثبیت و به عموم ارائه گردد. این راهی است طولانی که باید با صبر انقلابی در جهت آن حرکت کرد و از موانع نترسید. خواه در ۱۴۰۴ به آن برسیم یا نرسیم، مهم آن است که در آن راستا حرکت کرده باشیم.
وی زمان تحقق اهداف سند چشم انداز را در سال۱۴۰۴ وابسته به تغییر در روحیات مردمی دانست وگفت :اگر در سند چشم انداز هدف از ایرانی اسلامی مدینه فاضله‌ای است که در آن همه اعضای جامعه، مسلمان به معنای ایده‌آل آن باشند، به نظر نمی‌رسد که بتوان در چهارده سال آینده به آن رسید. به ویژه آن که برای عوض شدن مردم نه چهارده سال، که قرن‌ها لازم است تا آن تصویری که ما از یک فرد و جامعه مسلمان داریم به آن رسید ،
وی در ادامه افزود؛حاملین یک شهر اسلامی، شهروندان آن هستند و تا زمانی که فرد و جمع در راستای ایجاد، حفظ و نگهداری آن حرکت نکند، نمی‌توانیم به آن برسیم . به نظر من مهم راهی است که در آن حرکت می‌کنیم. زیرا با شروع اصلاحات در شمایل شهرهایمان می‌توانیم دیر یا زود به آن برسیم. پس مهم نیست که ما واقعاً در چهارده سال آینده، آن هم برای تهران به آن می‌رسیم یا نه، بلکه مهم آن است که در آن راه گام‌های صحیح برداشته شود.
این استاد دانشگاه برگزاری جشنواره معماری برای حضور افکار مختلف در این مسیر را با نگاهی آینده نگرانه، با برنامه ریزی تخصصی، قابل تحسین دانست وگفت؛ حسن این جشنواره در آینده نگرانه بودن آن است. ولی باید در این مورد نیز به حد کافی واقع‌بین بود. طرح‌ها خواهند آمد. چه کسی مشخص خواهد کرد که این طرح‌ها واقعاً ایرانی – اسلامی هستند؟ صلاحیت علمی و فنی آن‌ها توسط چه مرجع و نهاد دینی معتبری، تأیید شده است؟ آیا معیارهای سنجش طرح‌های مشخص شده‌اند؟ اگر جواب مثبت است، مورد توافق جمعی قرار گرفته است؟ اگر آری، به هنرمندان اعلام شده است تا ایشان بتوانند در آن راستا حرکت کنند؟ تازه اگر جواب تمام این سؤالات مثبت باشد، آیا واقعاً با برنامه‌ریزی چند طرح می‌توان به شهر ایرانی – اسلامی رسید؟ یا می‌توان تنها به مقصد نزدیک شد؟ مهم این کوشش و این چالش است و نه رسیدن حتمی به آن. به همین خاطر نیز از برگزاری این جشنواره استقبال می‌کنم و آن را گامی در کنار گام‌های دیگر می‌دانم.
نظرات