با محيط زيست تعامل كنيم نه تقابل/ محيط زيست صدا ندارد
مسعود تجريشي عنوان كرد: به جاي تقابل با محيط زيست بايد با آن تعامل كنيم و شرطش اين است كه ظرفيت را شناسايي و بر اساس ظرفيت بارگذاري كنيم.
به گزارش «پارما» از روابط عمومي سازمان حفاظت محيط زيست، معاون محيط زيست انساني سازمان حفاظت محيط زيست ايران در «روزنه» راديو گفت‌وگو در خصوص حراست از محيط زيست بيان كرد: آن چيزي كه معمولا امروزه در مورد آن صحبت مي‌شود تعامل است؛ يعني ما بتوانيم با تعامل با محيط زيست آن چيزي كه فعاليت‌هاي خودمان است را ادامه دهيم.تجريشي معتقد است: محيط زيست زبان ندارد. اگر خسارتي به يك انسان بزنيم از ما شكايت مي‌كند چون صدا دارد بنابراين آنچه كه در محيط زيست و در همه جاي دنيا اتفاق افتاده و به ويژه در كشور ما بسيار اسف‌بار است اين است كه محيط زيست صدا ندارد.
نادرقلي ابراهيمي، دبير ستاد توسعه فناوري علمي آب، خشكسالي، فرسايش و محيط زيست معاونت علمي و فناوري رياست جمهوري نيز در «روزنه» عنوان كرد: رعايت حقوق و احترام متقابل انسان و آفريده‌هاي خداوند و همچنين توجه به ارزش‌ها و اخلاق‌محوري اگر مد نظر ما باشد خيلي مي‌تواند موثر واقع شود و شرايطي را ايجاد كند كه معيارهاي اقتصادي بر معيارهاي زيستي ارجحيت پيدا نكند.
وي افزود: اگر اين اتفاق نيفتد ما حتما در ادامه بحران‌هاي زيست محيطي مثل آلودگي هوا، آب، زيست‌بوم، كم‌آبي، خشكسالي و ... را خواهيم داشت.
ابراهيمي خاطرنشان كرد: اقدامات متعدد و متنوعي در حوزه محيط زيست انجام مي‌شود كه شركت‌هاي دانش‌بنيان توسط استارتاپ‌ها انجام مي‌دهند. توسعه درختكاري، توسعه گياهان كم‌آب، كشاورزي حفاظتي، استفاده چندباره از زهاب‌هاي كشاورزي، پساب‌ها، فاضلاب‌ها، استفاده حداقلي از سموم كشاورزي، كاهش مصرف انرژي و روي‌آوري به انرژي‌هاي پاك... از جمله كارهايي است كه انجام مي‌شود تا فشار را بر جمعيت كم كنيم و حداقل منابع و مصارف را از طبيعت داشته باشيم و بتوانيم با امكاني كه به عنوان خليفه خداوند در روي زمين هستيم امانت‌دار خوبي باشيم.
وي تشريح كرد: نكته‌اي وجود دارد كه معمولا كساني كه در حوزه محيط زيست فعاليت مي‌كنند به آن توجه دارند و آن هم ظرفيت اكولوژيكي يك سيستم است. مثلا اگر تهران را در نظر بگيريم اين شهر براي اينكه بتواند به حيات خود ادامه دهد حتما به آب نياز دارد. حوزه آبريزي كه اين شهر در آن قرار دارد چه ميزان آب را مي‌تواند براي زندگي تحويل دهد، اكنون براي اينكه تهران بتواند به حياط خود ادامه دهد آب را ابتدا از كرج آورديم سپس به ترتيب از جاجرود، طالقان، لار و سد ماملو آورديم؛ اكنون نيز فكر مي‌كنيم مجددا برويم آب لار را بياوريم.
معاون محيط زيست انساني سازمان حفاظت محيط زيست در راديو گفت‌وگو تصريح كرد: قانون گفته است كه ما نبايد هيچگونه تخريبي انجام دهيم اما مشكلي كه اكنون در كشور داريم اين است كه قانونش را داريم، تخريب هم انجام مي‌شود اما وقتي مي‌خواهيم با اين قضيه برخورد كنيم دست و پايمان مي‌لرزد.
تجريشي خاطرنشان كرد: ما به جاي اينكه با محيطي كه در آن قرار داريم تعامل كنيم آبي را از منطقه‌اي ديگر آورديم تا شهر تهران بتواند در روز 300 ليتر آب مصرف كند و بعدا در پسِ آن ببينيم مردم شهرهايي كه از آنجا آب را مي‌آوريم چون آب ندارند به تهران بيايند.
وي تاكيد كرد: تقابل باعث شده انسان فكر كند چون پول، قدرت و تكنولوژي دارد مي‌تواند مسائل خودش را بدون تعامل با محيط زيست حل كند. در حالي كه انسان بايد ياد بگيرد به جاي اينكه با محيط زيست تقابل كند، تعامل كند و شرط تعامل نيز اين است كه بتواند ظرفيت را شناسايي كند و بر اساس ظرفيت بارگذاري كند. كاري كه متاسفانه ما در كشور انجام نداديم. بسياري از كشورها بعد از خسارت‌هاي بسيار زياد به اين جمع‌بندي رسيده‌اند كه تقابل جواب نمي‌دهد.
لینک اصل خبر در سایت اداره کل حفاظت محیط زیست استان اصفهاننادرقلي ابراهيمي، دبير ستاد توسعه فناوري علمي آب، خشكسالي، فرسايش و محيط زيست معاونت علمي و فناوري رياست جمهوري نيز در «روزنه» عنوان كرد: رعايت حقوق و احترام متقابل انسان و آفريده‌هاي خداوند و همچنين توجه به ارزش‌ها و اخلاق‌محوري اگر مد نظر ما باشد خيلي مي‌تواند موثر واقع شود و شرايطي را ايجاد كند كه معيارهاي اقتصادي بر معيارهاي زيستي ارجحيت پيدا نكند.
وي افزود: اگر اين اتفاق نيفتد ما حتما در ادامه بحران‌هاي زيست محيطي مثل آلودگي هوا، آب، زيست‌بوم، كم‌آبي، خشكسالي و ... را خواهيم داشت.
ابراهيمي خاطرنشان كرد: اقدامات متعدد و متنوعي در حوزه محيط زيست انجام مي‌شود كه شركت‌هاي دانش‌بنيان توسط استارتاپ‌ها انجام مي‌دهند. توسعه درختكاري، توسعه گياهان كم‌آب، كشاورزي حفاظتي، استفاده چندباره از زهاب‌هاي كشاورزي، پساب‌ها، فاضلاب‌ها، استفاده حداقلي از سموم كشاورزي، كاهش مصرف انرژي و روي‌آوري به انرژي‌هاي پاك... از جمله كارهايي است كه انجام مي‌شود تا فشار را بر جمعيت كم كنيم و حداقل منابع و مصارف را از طبيعت داشته باشيم و بتوانيم با امكاني كه به عنوان خليفه خداوند در روي زمين هستيم امانت‌دار خوبي باشيم.
وي تشريح كرد: نكته‌اي وجود دارد كه معمولا كساني كه در حوزه محيط زيست فعاليت مي‌كنند به آن توجه دارند و آن هم ظرفيت اكولوژيكي يك سيستم است. مثلا اگر تهران را در نظر بگيريم اين شهر براي اينكه بتواند به حيات خود ادامه دهد حتما به آب نياز دارد. حوزه آبريزي كه اين شهر در آن قرار دارد چه ميزان آب را مي‌تواند براي زندگي تحويل دهد، اكنون براي اينكه تهران بتواند به حياط خود ادامه دهد آب را ابتدا از كرج آورديم سپس به ترتيب از جاجرود، طالقان، لار و سد ماملو آورديم؛ اكنون نيز فكر مي‌كنيم مجددا برويم آب لار را بياوريم.
معاون محيط زيست انساني سازمان حفاظت محيط زيست در راديو گفت‌وگو تصريح كرد: قانون گفته است كه ما نبايد هيچگونه تخريبي انجام دهيم اما مشكلي كه اكنون در كشور داريم اين است كه قانونش را داريم، تخريب هم انجام مي‌شود اما وقتي مي‌خواهيم با اين قضيه برخورد كنيم دست و پايمان مي‌لرزد.
تجريشي خاطرنشان كرد: ما به جاي اينكه با محيطي كه در آن قرار داريم تعامل كنيم آبي را از منطقه‌اي ديگر آورديم تا شهر تهران بتواند در روز 300 ليتر آب مصرف كند و بعدا در پسِ آن ببينيم مردم شهرهايي كه از آنجا آب را مي‌آوريم چون آب ندارند به تهران بيايند.
وي تاكيد كرد: تقابل باعث شده انسان فكر كند چون پول، قدرت و تكنولوژي دارد مي‌تواند مسائل خودش را بدون تعامل با محيط زيست حل كند. در حالي كه انسان بايد ياد بگيرد به جاي اينكه با محيط زيست تقابل كند، تعامل كند و شرط تعامل نيز اين است كه بتواند ظرفيت را شناسايي كند و بر اساس ظرفيت بارگذاري كند. كاري كه متاسفانه ما در كشور انجام نداديم. بسياري از كشورها بعد از خسارت‌هاي بسيار زياد به اين جمع‌بندي رسيده‌اند كه تقابل جواب نمي‌دهد.
نظرات