قنات مهمترین عامل بقای سکونتگاه های کویری و بیابانی ایران است
استاد بازنشسته جغرافیای دانشگاه سوربن فرانسه گفت: قنات مهمترین عامل بقای سکونتگاه های کویری و بیابانی ایران است.
به گزارش بنانیوز (BanaNews.ir) ، محمدحسین پاپلی یزدی صبح شنبه در نشست تخصصی چهارمین دوره اردکان شناسی با بیان گوشه ای از قابلیتهای گردشگری در محیط های کویری به ویژه منطقه یزد، رونق این بخش را ضرورتی انکارناپذیر دانست.
مولف کتاب "ماهیت و مفاهیم گردشگری" از جوانان خواست؛ با برنامه ریزی دقیق نسبت به عملی شدن طرحهای گردشگری و جذب گردشگر به منظور معرفی فرهنگ و هنر و هویت سرزمین خود بکوشند.
پاپلی در بخش دیگر سخنان خود به تشریح نظریه "تمدن کاریزی" و موقعیت استان یزد در چنین پژوهشهایی پرداخت.
نویسنده کتاب "قناتهای تفت" با بیان اینکه زیستن در شرایط سخت بیابانی الزامات خاصی را نیازمند است، قنات را مهمترین عامل بقای سکونتگاه های کویری و بیابانی ایران دانست.
وی ادامه داد: قنات را نباید تنها سازه ای فنی و مهندسی در نظر گرفت بلکه کاریز یک سازه فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی و تمدنی است.
مولف کتاب "قنات قصبه گناباد" با بیان نظریات گوناگون پیرامون چگونگی آموختن استفاده از قنات در تمدنهای کویری، عنوان کرد: یک سئوال جای تامل دارد و آن اینکه آیا ابتدا تکنیک حفر قنات آموخته شد و بعد آبادیهای وابسته به آن ایجاد شد و یا اینکه پس از رونق سکونتگاهها و افزایش سطح فنی و تمدنی قنات نیز به کارگرفته شد؟
پاپلی اظهار داشت: اعتقاد دارم در روزگاران گذشته که شرایط اقلیمی مناطق بیابانی ایران وضعیتی مساعدتر داشته است، ساکنان سکونتگاه های حاشیه بیابان تکنیک حفر قنات را از سایر مناطق آموخته و با احداث آن با وجود از بین رفتن شرایط مساعد طبیعی، شهرها و آبادیهای خود را گسترش داده اند.
وی بیان داشت: اهمیت قنات در حیات شهرهای بزرگ و کوچکی همچون تهران، قم، کاشان، اردستان، اردکان، یزد و گناباد و ... غیر قابل انکار است.
این مولف برجسته افزود: ریشه حفر قنات برگرفته از معدن کارهای اولیه ای دانست که در منطقه بین دریاچه ارومیه و دریاچه وان در معادن فعالیت می کرده اند و برای تخلیه آب اضافه انباشته شده در معادن، به این شیوه آب را تخلیه می کرده اند.
نظرات