نقاشی دیواری پیشینه‌ای به قدمت زندگی انسان اولیه
یک نقاش معتقد است با وجود اختراعات و نوآوری‌های بسیار در زمینه‌های مختلف هنری، باز هم نقاشی دیواری جایگاه بزرگ خود را نه تنها از دست نداده که روز به‌روز نیاز به آن بیشتر از پیش احساس می‌شود.
به گزارش بنانیوز (BanaNews.ir) فرج‌الله باقری که نقاش دیواری انجام می‌دهد در گفت و گو با ایسنا اظهار کرد: نقاشی دیواری پیشینه‌ای به قدمت زندگی انسان اولیه دارد. یعنی از آن زمان که انسان‌های نخستین برای برقراری ارتباط با یکدیگر و پیش از اختراع خط، عواطف و عقاید خود را به صورت نقاشی روی دیوار غار ترسیم می کردند. امروز نیز که قطار دانش و تکنولوژی روی ریل پیشرفت به سرعت به جلو رانده می‌شود و با وجود اختراعات و نوآوری‌های بسیار در زمینه‌های مختلف هنری، باز هم نقاشی دیواری جایگاه بزرگ خود را نه تنها از دست نداده که روز بروز نیاز به آن بیشتر از پیش احساس می شود.
به باور این نقاش و طراح صنعتی، انسان امروز هرچه بیشتر پیشرفت می‌کند مشغول تر و خسته تر می‌شود! روستاها به سرعت شهر می‌شوند و شهرها کلانشهر! و نماد اصلی این کلانشهرها ساختمان‌های عظیمی می‌شود با دیوارهای سربرافراشته از آهن و سیمان!
وی ادامه داد: برای مردم ساکن در این شهرها دیدن هر روزه این دیوارهای سیمانی و بی روح می‌تواند زمینه ساز بسیاری از ناراحتی های روحی و جسمی باشد و اینجاست که هنرهمچون جاهای دیگر به یاری حل این مشکل می آید. امروز در بسیاری از کشورهای بزرگ دنیا هر دیواری یک بوم بزرگ نقاشی است برای برقراری ارتباط بین دیوار و مردمی که چشم هایشان آن را رصد می کنند. برخی از این دیوارها چنان زیبا نقاشی شده‌اند که نه تنها مردم آن شهر را به وجد می آورند که حتی گردشگران کنجکاو و زیبا پسند از سراسر جهان را نیز به سوی خویش روانه می سازند!
وی با اشاره به دیوارنویسی‌های اوایل انقلاب در ایران گفت: در کشور ما با وقوع انقلاب اسلامی دیوارها هرکدام تابلویی شدند برای ابراز احساسات جوشان مردم و دوسال پس از آن همزمان با جنگ تحمیلی همین دیوارها رنگ و بوی شعارها و تصاویر حماسی را به خود گرفت و پس از اتمام جنگ بیشتر دیوارها را شمایل شهدای گرانقدر به خود اختصاص دادند. این حرکت بیش از تمام کلان شهرها در پایتخت آغاز شد.
باقری سپس به تکامل نقاشی های دیواری در دوران پس از انقلاب اشاره کرد و گفت: پس از چندی در دوران سازندگی، به همت شهرداری تهران این نوع نقاشی سازمان یافته تر شد و طرح ها پیش از آن که نقش بر دیوار شوند از زیر تیغ نگاه هنرمندان و دانش آموختگان دانشکده های هنری رد می شدند و آنگاه به اجرا در می‌آمدند. با این وجود بازهم در کنار نگاه های خوشبین بیشتر بینندگان، این نقاشی ها از زبان و نگاه تیزبین و ریزبین هنرمندان نقاد در امان نماندند! برخی از این هنرمندان این نقاشی ها را نه تنها زیبا نمی دانستند که حتی آنها را موجب نازیبایی و تشویش بصری محیطی می دانستند. برخی نیز این نگاره ها را کپی برداری ناشیانه از نقاشی های دیواری در کشورهای غربی می انگاشتند. این طرز تفکر انتقادی هنوزهم ادامه دارد.
این نقاش دیواری در ادامه گفت: فارغ از داوری عجولانه که چه کسی درست می گوید و با احترام کامل به تمامی نظرات دوستان هنرمند، و با توجه به اینکه خود من دانش آموخته ی رشته ی طراحی صنعتی از دانشگاه هنر تهران هستم، وجود مشکل را در چند فاکتور می بینم: ۱) باید بپذیریم که این نوع نقاشی بر خلاف پیشینه ای که در کشورهای اروپایی وآمریکایی دارد در کشور ما نوپا و نورسیده است و لذا نباید با این کشورها مقایسه شود ۲) مشکل بزرگتر این نقاشی ها آموزش نادرست آن در دانشگاههای هنری کشور ماست. همانند تمامی هنرهای تجسمی، دانش آموختگان رشته ی نقاشی در دوران تحصیل تنها دیواری را که می بینند دیوار کوتاه دانشگاه و شاید خوابگاه است! من خود گواه این مدعا هستم،لذا شکاف ژرفناک میان دانشگاه و جامعه خود بزرگترین عامل وجود این مشکلات است ۳) و اما مشکل دیگر و مهم این نوع نقاشیها این است که این نقاشیهای دیواری یا به دست مجریانی اجرا می شوند که معمولا هنرمند و هنرآموخته نیستند! و یا هنرمندانی آن را اجرا می کنند که اجراکار خوبی نیستند! بیشتر دوستان هنرمند ما در اجرای یک نقاشی بر روی یک بوم کوچک بسیار ماهرند اما هنگامی که کار به اجرای روی دیوار آن هم دیوارهای بلندمرتبه می کشد کمیتشان می لنگد! ۴) نکته ی دیگری که سبب ایجاد این مشکلات می شوند و اینجانب نیز همواره و هم اکنون با آن دست وپنجه نرم میکنم به مناقصه گذاشتن هنرنقاشی دیواری توسط کارفرمایان شهری است! غافل از اینکه هنر کالا نیست، بلکه هنر ذوق و سلیقه است، اما متاسفانه بیشتر مدیران شهری ما برای ارزشیابی هنر نقاشی به متر و ترازو متوسل می شوند!آنها ارزش کار را به مقدار رنگ و متراژ سطح رنگ آمیزی شده می سنجند! این امرجدای از مشکلات مالی شهرداری ها،نشان از بیگانگی برخی از مدیران شهری ما با هنر نقاشی دارد که باید برای آن چاره ای اندیشیده شود. در جایی که هنر نقاشی دیواری با رنگ آمیزی داخلی یک ساختمان (که البته آن هم اگر به دست هنرمندان سپرده شود خود یک هنر است) مقایسه و قیمت گذاری می شود چه انتظاری می شود برای اجرای یک کار قوی و ماندگار داشت!
باقری در پایان گفت : معتقدم فارغ از تمام مشکلات و اشکالات نقاشی دیواری در کشورمان، باید آغاز این حرکت را به فال نیک گرفت زیرا دیوارها حتی اگر با یک رنگ ساده پوشش داده شوند بهتر از بی رنگی و بی روحی است! در پایان در کنار تمام انتقادهای دلسوزانه نسبت به متولیان و کارفرمایان این هنر بزرگ، جا دارد تا از مدیران گرانقدر و هنردوستی که تامین مالی نقاشی های دیواری را نه یک هزینه که یک سرمایه گزاری ارزشمند می دانند و با همکاری هنرمندان خوش ذوق سیمای شهر را هر روز زیباتر می سازند سپاسگزاری شود. فراموش نکنیم که نقاشی دیواری ، دیوار اعتماد مردم نسبت به آنان که برای نگاهشان ارج می نهند را همواره پابرجا نگه می‌دارد.
نظرات