به گزارش«پارما» سید مهدی میرباقری روز دوشنبه در گفت و گو با ایرنا افزود: 3.3 میلیارد متر مکعب از این میزان را چاههای مجاز استان از دل زمین بیرون میکشند و 370 میلیون متر مکعب نیز از چاههای غیرمجاز برداشت می شود.
وی ادامه داد: برای درک بهتر این عدد بزرگ بهتر است اینگونه مثال بزنیم که حجم کلی سد زاینده رود 1.4 میلیارد متر مکعب است که البته این روزها قسمت اعظم آن خالیست؛ اگر این سد بطور کامل پر باشد بیش از 2.5 برابر آن مقدار آبی است که سالانه از دل زمین استحراج میشود که در حقیقت مقدار بسیار بالایی است.
وی ادامه داد: در استان اصفهان 40 هزار و 566 حلقه چاه مجاز و 21 هزار و 297 حلقه چاه غیرمجاز وجود دارد که بین 10 تا 11 هزار حلقه آنها فعال است.
مدیر حفاظت و بهره برداری شرکت آب منطقهای اصفهان اضافه کرد: از سال 84 تاکنون به روشهای گوناگون مانند مسدود و پلمب کردن از فعالیت 6 هزار و 570 حلقه چاه غیرمجاز جلوگیری شد که حفظ 214 میلیون متر مکعب آب را در پی داشت.
میرباقری مسدود و پر کردن چاههای غیرمجاز را فرایندی زمان بر و مشکل برشمرد و خاطرنشان کرد: همکاری بین نهادها و دستگاههای مختلف بویژه نهادهای نظارتی و انتظامی ضروری است، زیرا مقاومت سودجویانی که سالها از این چاهها بصورت غیرقانونی برداشت میکنند بالاست.
وی تصریح کرد: حفر چاههای غیرمجاز در استان همچون سایر نقاط کشور وجود دارد و بی شک فرهنگسازی و اینکه همگان بفهمند سود جمعی را نباید فدای منفعت شخصی کرد برای جلوگیری از این امر لازم است.
مدیر حفاظت و بهره برداری شرکت آب منطقهای اصفهان گفت: در یک سال اخیر بالغ بر یک هزار و 200 حلقه چاه غیرمجاز جدید در شهرستانهای مختلف استان شناسایی و برای مسدود کردن حدود 800 حلقه اقدام شد.
نگاهی به آمار و ارقام در چهار دهه گذشته نشان میدهد که تعداد چاههای ایران حدود 42 سال قبل 60 هزار حلقه بوداما هم اکنون 800 تا 900 هزار حلقه چاه در کشور وجود دارد که 40 درصد از آنها غیر مجازند و از این تعداد 350 تا 400 هزار حلقه چاه کشاورزی غیرمجاز در کشور وجود دارد که سالانه بیش از 10 میلیارد مترمکعب آب با این چاهها مصرف میشود.
زایندهرود به طول بیش از 400 کیلومتر بزرگترین رودخانه منطقه مرکزی ایران است که از کوههای زاگرس مرکزی بویژه زرد کوه بختیاری سرچشمه گرفته و در کویر مرکزی ایران به سمت شرق پیش میرود و به تالاب گاوخونی در شرق اصفهان میریزد.
این رودخانه که علاوه بر جاذبه تفریحی و فرهنگی، همواره نقشی مؤثر در کشاورزی و اقتصاد منطقه مرکزی کشورمان و هستی تالاب گاوخونی داشته است، در دهههای اخیر به علت کمبود بارشها، خشکسالیهای متوالی، تراکم جمعیت و افزایش برداشت به یک رودخانه فصلی تبدیل و در پایین دست در فصول گرم بویژه تابستان با خشکی مواجه شده است.
کاهش چشمگیر منابع آبی و خشکی زایندهرود اکنون در صدر چالشهای فراروی این استان نظیر آلودگی هوا، ترافیک، فرونشست زمین و زیست محیطی است که به تاکید کارشناسان و مسوولان امر باید برای برونرفت این معضل اساسی فراگیر برنامهریزی علمی و عملی پایدار با اجرای طرحهای تامین آب صورت گیرد.
نظرات