بازار مسکن؛ آرامگاه سرمایه‌های سرگردان

• چهارشنبه 4 مرداد 1391
• 0 نظر

بازار مسکن؛ آرامگاه سرمایه‌های سرگردان

یک کارشناس با تاکید بر این‌که بازار مسکن منبعی با ریسک پایین برای جذب نقدینگی‌ها است این را عاملی برای افزایش تورم و تلاطم در این عرصه می‌داند.

به گزارش بنانیوز (BanaNews.ir) بیژن کاموری در گفت‌وگو با ایسنا با اشاره به فراز و نشیب‌های بازار مسکن اظهار کرد: به طور سنتی بازار مسکن دارای نوسانات شناخته‌ شده‌ای است و هرگاه قیمت مسکن در دوره‌ای افزایش یابد، قدرت خرید نیز به اندازه جهش قیمت پاسخگو نیست از این با کاهش تقاضا و ثابت ماندن قیمت، منحنی مسکن برای چند سال در حالت افقی قرار می‌گیرد و این رکود ادامه دارد تا این‌که قیمت قدرت خرید به علت تورم و نقدینگی بر بهای مسکن افزوده می شود و در نهایت منجر به افزایش مجدد قیمت مسکن خواهد شد.

وی در ادامه با اشاره به این‌که نقدینگی‌های سرگردان به سوی بازاری می‌روند که بازده بالاتری داشته باشند، افزود: وقتی بخش‌های متفاوت اقتصادی به طور کاذب و یا واقعی در شرایط رونق قرار می‌گیرد، سرمایه‌ها و نقدینگی‌های بلااستفاده را به سمت خود جذب می‌کنند اما تا زمانی در این بازارها وجود دارند که دچار رکود نشده‌اند؛ از این رو هرگاه گردش سرمایه در این چرخه‌‌ها متوقف شود، سرمایه‌گذاران منابع خود را خارج کرده و به بازار مطمئنی نظیر مسکن می‌آورند.

به گفته کاموری بازار مسکن یک منبع معتبر و بدون ضرر در بلند مدت برای سرمایه‌گذاری است و با کاهش رونق در سایر بازارهای اقتصادی و جذب سرمایه‌گذاران به سوی این بازار، موجب روانه شدن نقدینگی‌ها به سمت مسکن شده که تورم و افزایش قیمت را در پی خواهد داشت.

این کارشناس معتقد است: رونق کنونی مسکن و سرمایه گذاری بیشتر در این بازار می‌تواند تولید مسکن را افزایش دهد و امیدوار بود که در چند سال آینده با افزایش ساخت وساز شاهد برابری عرضه و تقاضا باشیم که منجر به تعدیل قیمت‌ها در بازار خرید و فروش مسکن خواهد شد.

وی در ادامه با بیان این‌که اقتصاد پویا و سالم اقتصادی است که بتواند نقدینگی را به سمت تولید هدایت کند تا سرمایه‌های سرگردان به سمت بازارهای کاذبی نظیر مسکن نروند، تصریح کرد: تولید وابسته و تحت تاثیر بازارهای جهانی قرار دارد و آنجایی که کشور ما به دلیل فشارها وتحریم‌های خارجی برای تامین مواد اولیه تولیدی با مشکلات فراوانی مواجه است، این بخش را دچار رکود و کاهش سرمایه می‌کند؛ بنابراین فعالان اقتصادی ترجیح می‌دهند برای سرمایه‌گذاری وارد بازار مسکن شوند.

کاموری به طرح‌های نظیر مالیات بر خانه‌های خالی و تعزیراتی در بازار مسکن اشاره کرد و گفت: دولت باید به جای مکانیزم تعزیراتی از مکانیزم اقتصادی استفاده کند چرا که این طرح فقط تاثیرات کوتاه مدتی برای تعدیل بازار دارد و تجربه نشان داده است که تعزیرات در بلند مدت حتی می‌تواند بر خلاف ادعای مسوولان آثار منفی را نیز در پی داشته باشد.

وی درمورد مالیات بر خانه‌های خالی نیز می‌گوید: به طور طبیعی هر کالای تولیدی حتی مسکن می‌تواند تا زمانی که به فروش می رسد، بلااستفاده بماند چرا که نمی‌توان برای خانه‌هایی که ساخته می‌شود، فوری مشتری پیدا کرد و فروخت اما با این حال یکسری سوداگری، دلالی واحتکار نیز در بازار وجود دارد که تشخیص آن بسیار مشکل است.

وی معتقد است در سرشماری خانه‌های خالی امکان رعایت عدالت وجود ندارد و برقراری عدالت در تعیین این خانه‌ها همچنین دریافت مالیات از آنها نیازمند کنکاش عظیمی است.

این کارشناس روش‌های تشویقی را ارجح بر روش‌های تنبیهی می‌داند و می گوید: تحریک و تهدید مردم برای مالیات گرفتن نمی‌تواند روش مناسبی باشد و موجب فرار مالیاتی می‌شود اما با تشویق‌های مالیاتی می توان درصد خانه‌های خالی را کاهش داد به طور مثال برای فروش یا اجاره مسکن ساخته شده با تعیین محدودیت زمانی برای مالکان، معافیت یا کاهش مالیاتی در نظر گرفته شود که در این صورت آنها ترجیح می‌دهند ملک خود را با سود کمتری به فروش برسانند تا این که بار مالیاتی سنگینی را تحمل کنند.