چرا "کهور" و "شورگز" برای مهار ریزگردهای خوزستان انتخاب شد؟

به گزارش بنانیوز(BanaNews.ir)؛ سیدحمید میرعلایی در حاشیه بازدید از کانون‌های بحرانی ریزگردها در جمع خبرنگاران اظهار کرد: فرسایش به دو نوع آبی و خاکی تقسیم می‌شود و منطقه‌ای که به عنوان کانون ریزگردها مطرح است، با فرسایش خاکی مواجه است.  فرسایش زمانی به وجود می‌آید  که خاک چسبندگی خود را از دست بدهد و ساختمان آن به هم بخورد.

وی ادامه داد: در اصطلاحات علمی، با یک مبحث خاک و یک مبحث ساختمان خاک مواجه هستیم. خاکی که در این منطقه وجود دارد دارای بافت سنگین است و در چنین خاکی، ذرات هوای کمتری  وجود دارد و درصد املاح خاک بیشتر است و به عبارتی میزان رس بیشتر است.

این کارشناس منابع طبیعی با اشاره به کانون‌های گرد و غبار در جنوب اهواز و جنوب شرق خوزستان خاطرنشان کرد: مناطقی که از آن بازدید شد مناطقی بودند که به دلیل سیلاب و بارندگی زمانی زیر آب بودند و اینک با توجه به اینکه میزان بارندگی کم شده است و از سویی هم به جهت مدیریت‌های آبی که در بالادست مناطق بوده است، تالابی که در منطقه وجود داشت دیگر آورد آبی ندارد و عرصه کاملا خشک است.

وی با اشاره به این‎ که میزان بارندگی در این منطقه کم و شدت تبخیر بالا است، اظهار کرد: وجود خاکی که بافت آن سنگین است، موجب شده که ساختمان خاک به شدت تخریب و چسبندگی ذرات بالایی کم شود که این موضوع، موجب برخاستن خاک در اثر وزش باد می ‌ شود.

وی افزود: حال اگر باد از جهت شرقی و جنوب شرقی وزیده شود این ذرات معلق به سمت اهواز حرکت می‌کند و موجب بروز گرد و غبار می‌شود.

میرعلایی اضافه کرد: از آنجایی که این خاک‌ها به همراه خود املاح زیادی دارند، به لحاظ علمی در کلاس ۵ و ۶ قرار می‌گیرند که در این کلاس، خاک شوری و قلیایی بسیاری دارد.

وی با بیان این که این منطقه به هیچ عنوان مستعد کار کشاورزی نیست، خاطرنشان کرد: البته این زمین ‌ ها را می ‌ توان به زمین کشاورزی تبدیل کرد اما اجرایی شدن آن به هزینه و کار بسیار زیادی نیاز دارد. این زمین باید به اصطلاح آب‌شویی  و خاک‌ شویی شود. برای اصلاح خاک حتما باید زهکش وجود داشته باشد که در این مکان به دلیل نبود شیب نمی‌توان  زهکش قرار داد. بنابراین تنها راه مهار ریزگردها، نهال کاری و بیولوژیک ‎ کاری است که آن ‎ هم به صورت صددرصدی موجب مهار نخواهد شد.

این کارشناس منابع طبیعی با اشاره به این ‌ که برخی می ‌ گویند چرا اینجا به‌جای کهور، گونه گیاهی نخل و یا درختان مثمر کاشته نمی  ‎ شود، گفت: این ایده و کار خوبی است اما در مناطقی که خاک فرسایش شدید پیدا کرده است، هر گیاهی استقرار پیدا نمی  ‎ کند و بحث استقرار بسیار مهم است.

وی ادامه داد:‌ در بررسی‌های ما و مرکز تحقیقات دانشگاه به این نتیجه رسیدیم گونه‌هایی که به عنوان پیشبان یا گونه پیشرو در این منطقه می‌توانند  با این شرایط فرسایشی خاک و باران کم، کاشته شوند تنها گونه کهور و گونه شورگز است که کارشناسان این گونه‌ها را انتخاب کردند و با یک فرصت خیلی کم این پروژه به دستور وزیر جهاد کشاورزی و پس از بحران ۱۱ بهمن ماه در اهواز اجرایی شد. این طرح از یکم اسفندماه ۹۵ شروع و تا امروز ۴۳ روز کاری داشته ‌ ایم.

میرعلایی افزود: به طور متوسط در هر هکتار ۲۰۰ تا ۲۵۰ اصله گیاه با توجه به نوع آن کاشته می‌شود. تاکنون تقریبا ۵ هزار هکتار کار کردیم و قسمت عمده کار تقسیم‌ بندی شده است. قرار بر این بود که هفت هزار هکتار کار شود ولی علی‌رغم بسیج تمام توانمان، بیش از این نتوانستیم.

وی اضافه کرد: در این پروژه حدود ۱۶ پیمانکار بومی و محلی استفاده شده و بسیج نیز در این پروژه حضور داشته است.

این کارشناس منابع طبیعی گفت: عمده کار اکنون توسط پیمانکاران محلی انجام شده است، به گونه ‌ ای که از این ۵ هزار هکتار، ۴ هزار توسط پیمانکاران محلی انجام شده و یک هزار هکتار نیز توسط بسیج انجام شده است.