خانه‌ی قاجاری «صداقت» تخریب شد
این روزها، آخرین صفحه‌ها از داستان تخریب خانه‌ی قاجاری «صداقت» ورق می‌خورد.
به گزارش بنانیوز (BanaNews.ir) آخرین آجرهای خانه‌ی «صداقت» با ضربه‌های پتک کارگران ساختمانی در حالی به تلی از خاک تبدیل می‌شود که به اعتقاد یک حقوق‌دان ـ صادقی ـ با توجه به قوانین موجود درباره‌ی میراث فرهنگی که به تأیید شورای نگهبان نیز رسیده است، استنادهای دیوان عدالت اداری برای احکام صادرشده با هدف خروج آثار تاریخی از فهرست آثار ملی موجه و قانونی نیستند. همچنین برخی کارشناسان حوزه‌ی میراث فرهنگی معتقدند، احکام دیوان عدالت اداری که تخریب خانه‌ها را به‌دنبال دارد، یک سوءتفاهم است.
و اکنون در میان این سوءتفاهم‌ها و دلایل ناموجه، ضربه‌های کارگران ساختمانی، آخرین نفس‌های خانه‌ی قاجاری «صداقت» را می‌گیرند و آخرین طبقه‌ی این خانه نیز با ضربه‌های چکش و پتک کارگران فرومی‌ریزد و خانه‌ای که بخشی از خاطرات و هویت ساکنان محله‌ی منیریه‌ی تهران را شکل می‌داد، به تلی از خاک تبدیل می‌شود.
براساس تابلوی نصب‌شده در کنار این خانه‌ی تاریخی در حال تخریب، قرار است یک مجتمع مسکونی هشت طبقه به جای این خانه‌ی قاجاری سر بلند کند و حتا ارتفاعی بلندتر از دیگر ساختمان‌های تازه‌ساخت کوچه‌ی «صداقت» داشته باشد. در حالی که به گفته‌ی بهروز جلالی ـ سرپرست معاونت میراث فرهنگی استان تهران ـ «با توجه به ارزشمندی خانه‌ی صداقت، بناهای اطراف ملک و املاکی که متقاضی ساخت‌وساز بودند، با محدودیت‌های ارتفاعی روبه‌رو شده‌اند.»
یک کارشناس حوزه‌ی میراث فرهنگی نیز درباره‌ی تخریب خانه‌ی «صداقت» به خبرنگار ایسنا گفت: خانه‌ی «صداقت» در محله‌ی منیریه، هویت محله‌ای را دور خود جمع کرده بود و اکنون با تخریب آن، دیگر نمی‌توان سکونت خاطره‌انگیزی در این محله داشت. تخریب چنین خانه‌هایی سبب پاک شدن بخشی از هویت و خاطرات ساکنان محله می‌شود. شهر بدون خاطره، شهر خوبی نیست، اگر این منوال به پیش رود و نتوان مانع این تخریب‌ها شد، چند سال دیگر شهری بدون خاطره خواهیم داشت.
اسکندر مختاری همچنین با تأکید بر این‌که «نمی‌توان دست روی دست گذاشت تا هر روز یک اثر از بین برود»، مدرسه‌ی «تقواپیشگان»، خانه‌ی «زند نوابی» و عمارت «صبا» در خیابان برادران مظفر را از جمله بناهای تاریخی تخریب‌شده در تهران از چندماه پیش تا کنون دانست و اظهار کرد: نشانه‌های تاریخی شهر تهران در حال از بین رفتن هستند. چطور این نشانه‌ها را می‌توان حفظ کرد و چگونه وظایف سازمانی مانند سازمان میراث فرهنگی را می‌توان محقق کرد. اگر قرار است آثار تاریخی از یک مجری دستور تخریب بگیرند، بنابراین وظیفه‌ی سازمان میراث فرهنگی در نگهداری و پاسداشت هویت یک ملت چه خواهد بود؟
چندی پیش نیز معاون میراث فرهنگی سازمان میراث فرهنگی و گردشگری کشور ـ مسعود علویان‌صدر ـ در اعتراض به روند صدور حکم‌های دیوان عدالت اداری مبنی بر خروج آثار تاریخی از فهرست آثار ملی، به خبرنگار ایسنا گفت: جالب است رسیدگی به یک پرونده‌ی شکایت که در دیوان عدالت اداری مطرح می‌شود، بسیار طولانی است؛ ولی پرونده‌های خروج بناها از فهرست آثار ملی که در دیوان مطرح می‌شوند، به سرعت بررسی می‌شوند. به‌نظر می‌رسد، افق تند و تیزی در ارتباط با میراث فرهنگی توسط دیوان عدالت اداری به کار گرفته شده است.
خانه‌ی قاجاری صداقت، سرای دلگشا، ساختمان پرچم، بیمارستان مسیح در کرمانشاه، خانه‌ی محمد نصر در شیراز و ده‌ها خانه‌ی تاریخی دیگر، در میان دلایل ناموجه و سوءتفاهم‌ها به تلی از خاک تبدیل می‌شوند. این روزها، خارج کردن آثار تاریخی از فهرست آثار ملی راهکاری است که در نبود فرهنگ‌سازی مناسب در جامعه، توسط مالکان پیگیری می‌شود و به سرعت هم به نتیجه می‌رسد، ولی کاش متولیان امور جلوی این روند می‌گرفتند، همان‌طور که با وجود این‌که قوانین حوزه‌ی میراث فرهنگی تغییر نکرده‌اند، در سال‌های پیش، در برابر این‌گونه درخواست‌ها مقاومت می‌شد.
نظرات