مهندسی، دانشی برای توسعه و آبادانی شهرها
شهریار تبریز/ جهانبخش احمدیان: کارشان اندازه گیری است. با هندسه و اشکال سر و کار دارند؛ به همین علت نیز نام مهندس گرفته‌اند. اگرچه در ایران روز مهندس مصادف شده است با سالروز میلاد خواجه نصیرالدین طوسی در قرن ششم هجری، ولی در ابتدا عنوان مهندس به کسی گفته می‌شد که ماشین‌های نظامی را می‌راند ، اما مفهوم مهندس غیر نظامی در قرن شانزدهم در هلند پدید آمد و به سازندگان پلها وجاده‌ها نسبت داده می‌شد، و سپس این مفهوم درانگلیس وسایر کشورها هم ظاهر شد.
امروزه علوم مختلف، از پزشکی تا شهرسازی و عمران تا الکترونیک، از دانش مهندسی بهره برده و آن را در قالب چرخ‌های تولید و توسعه به به گردش در می‌آورند. همچنین در حوزه سازه‌های شهری، دانش مهندسی به کمک مدیریت شهر آمده و علاوه بر اجرای دقیق پروژه‌ها، از نظر شکل‌دهی و حجم‌سازی از یک سو و بحث بصری آن از سوی دیگر تأثیر می‌گذارد.
ذهن مهندس فارغ از بحث فیزیکی پروژه‌ها در عالم خیال نیز به پرواز درآمده و یک ماکت پیش‌ساخته‌ای را متصور می‌شود؛ قبل از اینکه آن را بر روی کاغذ یا نرم‌افزار طراحی بیاورد، بارها در ذهن خود مرور می کند و در نهایت طرح آماده و بی نقصی را ارائه می‌دهد.
ذهن باز مهندس محدودیت ها را شناسایی می‌کند؛ محدودیت‌هایی شامل منابع در دسترس، محدودیت‌های جسمانی یا فنی، آمادگی برای پیرایش‌ها یا افزایش‌های آینده، و دیگر عامل‌ها مانند نیازهای هزینه ای، ساخت‌پذیر بودن، و کاربردی بودن ، سپس شناسه‌ها و مشخصات حدودی که یک شیء یا سامانه می‌تواند در چارچوب آن ساخته شود را مشخص کرده و ارائه می‌دهد.
مهندسین جامعه در کنار اصول هندسی روتین، بایستی از قوه تخیل و تحلیل بالایی نیز برخوردار باشد و سوژه‌های مهندسی را آن قدر در اعماق ذهن خود بپروراند تا اثر مطلوب و ایده‌آل آن را بر متدهای اولیه ارائه دهد. به عبارتی دیگر یک بار کل پروژه را در ذهن خود ساخته و پرداخته می‌کند و تمام زوایای آن را مورد بررسی قرار داده و احتمالات موجود در عدم کامیابی پروژه را پیش بینی و رفع می‌کند. آنها فناوری‌های نوین و علم دانش را در قالب طرح‌های هندسی و در جهت تسهیل زندگی شهری به خدمت می‌گیرند تا سازه‌هایی متناسب با فرهنگ، عرف و روحیات جوامع ارائه دهند.
در کنار دیگر حوزه‌های مهندسی، مهندسین حوزه شهرسازی و معماری شهری نقش به سزایی در توسعه متوازن شهری و ساخت سازهای معماری متناسب با عرف و فرهنگ جامعه دارد. سازه‌هایی که علاوه بر رفع نیاز شهری، از منظر زیباشناسی نیز عنصری در خور توجه و گردشگرپذیر باشد. به عبارتی با یک تیر دو نشان زده و علاوه بر توسعه شهری بر مبنای علوم مهندسی، بر ظاهر و نمای شهری نیز تأثیر گذاشته و عاملی مه در جذب گردشگر باشد.
حضور مهندسین شهرسازی در رأس مدیریت شهری، مزیتی دیگر برای شهرهایی است که نگاه تخصصی به مقوله مدیریت، مخصوصا شهرسازی دارد. انتقال تجربه و دانش نوین شهری به پروژها و تلفیق آن با مدیریت اصولی مهمترین شاخصه مدیرانی است که همگام با مدیریت، از تخصص کافی نیز برای اجرای پروژه‌های شهری برخوردار است.
لینک اصل خبر در سایت شهرداری تبریز
نظرات