من، گریدر و جاده

• چهارشنبه 6 فروردین 1399
• 0 نظر

من، گریدر و جاده

، در تقویم زندگی چهل وهفت ساله خدایار شیخی - نیروی شرکتی سازمان راهداری و حمل و نقل جاده‌ای فلاورجان - بدون شک این روز، سیاه‌ترین صفحه است، اما او هر بار با به خاطر آوردن آن روز، «خدایا شکر» بلندی می‌گوید، خیلی از ما اگر جای او ‌بودیم، این صفحه سیاه، آخرین روز شادی‌های زندگی امان می‌شد، می‌شکستیم، ناله و نفرین می‌کردیم واز زمین و زمان می‌بردیم، اما آقا خدایار، با آنکه در اتوبان اصفهان- شهرکرد، پایش را جا گذاشت، اما نشکست، در جاده خشن زندگی صبورانه ایستاد و حالا از آن حادثه، به عنوان افتخاری یاد می‌کند که نشانی از خدمتش به ایران و ایرانی است، «وجدانم آسوده است که در کارم کم نگذاشتم، همیشه وقتی از جاده هایی که در آنجا کار کرده‌ام رد می‌شوم احساس غرور می‌کنم، فکر می‌کنم که پایم را داده‌ام تا با ساخت این جاده‌ها، ‌ آدم‌ها راحت‌تر و امن‌تر به مقصد برسند». ...