چرا برای وام ۲۰ میلیونی باید سند شش دانگ گرو گذاشت؟
چندین سال است که دور تسلسل پس‌انداز کردن پول به امید گرفتن وام ۱۸ یا ۲۰ میلیونی در کشور ادامه دارد و افرادی که به دنبال خرید ملک هستند باید یک‌سال تمام پولشان را بدون دریافت سود بابت گرو کردن پولشان، در بانک مسکن بگذارند تا شاید بتوانند با آن وام، خانه‌ای در تهران یا دیگر شهرها خریداری کنند.
اما با افزایش تورم، گرانی مسکن و کاهش ارزش وام خرید مسکن این وام در شهرهای بزرگ دیگر فایده‌ای ندارد.
به گزارش بنانیوز (BanaNews.ir)، «جوان» در مطلبی ضمن اشاره به موضوع فوق آورده است:
اما با افزایش قیمت هر مترمربع ساختمان در شهرهایی چون تهران، بانک مسکن و بانک مرکزی بدون توجه به رشد قیمت و کم‌ارزش شدن وام مسکن در مقابل خرید ملک، مالکان را مجبور می‌کنند خانه‌های خود را که ارزش آن حداقل پنج برابر ارزش وام است، در رهن کامل و شش‌دانگ بانک مسکن قرار دهند. شاید حدود ۱۰ سال پیش وام ۱۸ میلیون تومانی سابق با ارزش بود و فرد متقاضی ملک با دو برابر ارزش وام می‌توانست آپارتمانی را خریداری کند، اما در سال‌های اخیر به ویژه در سه سال گذشته این وام با وجود افزایش دو میلیون تومانی‌اش در مقابل رشد خیره کننده قیمت فروش در بازار بدون اغراق هیچ نقش مهمی در خرید ملک ندارد.
بانک مرکزی و مسکن به دلیل هراسی که بابت فشار روانی افزایش رقم وام مسکن در بازار دارند به شدت با بالا رفتن رقم وام خرید مسکن مخالفت می‌کنند. اما گذشته از این بحث بانک مرکزی و مسکن باید به این سؤال مهم از سوی خریداران وام مسکن پاسخ دهند که چرا بانک مسکن برای حداکثر ۲۰ میلیون تومان آپارتمان‌هایی با حداقل قیمت ۱۵۰ میلیون تومان را در رهن کامل خود قرار می‌دهد؟
هنوز معلوم و مشخص نیست که وقتی وام مسکن در شهری مثل تهران و در منطقه‌ای معمولی حداکثر یک‌ششم ارزش یک ملک را شامل می‌شود، چرا باید تمام ملک شش‌دانگ در رهن بانک مسکن قرار گیرد. شاید این موضوع در ۱۰ سال گذشته که رشد قیمت مسکن حداکثر در سال ۵ درصد بوده، قابل قبول باشد. از سوی دیگر اگر وضعیت پرداخت وام مسکن در کشور مانند بسیاری از کشورهای دیگر پیشرفته و در حال توسعه بود می‌شد حق را به بانک داد.
در بسیاری از کشورها بانک‌ها حداقل ۷۰ درصد ارزش ملک را به صورت وام به مشتری خود می‌پردازند و به دلیل بالا بودن رقم وام بانک حق دارد در صورت عدم پرداخت اقساط توسط مشتری ملک را حراج کند اما در کشور ما که رقم وام شاید در بهترین شرایط ۲۰ درصد ارزش ملک را تشکیل دهد، چرا باید بانک این حق را به خود دهد که صد در صد ملک را در رهن خود قرار دهد و به راحتی در زمان بروز مشکل در پرداخت اقساط چوب حراج را بزند.
از سوی دیگر در کشورهای دیگر مشتری تنها با اعتبار و به میزان اعتبار وام دریافت می‌کند و تنها با پر کردن چندین فرم اداری آن هم در بانک، صاحب ملک می‌شود اما در ایران این پروسه چندین ماه طول می‌کشد و پس از گذشتن از هفت خوان فرد به آرزوی خود می‌رسد! مشکل دیگر در موضوع رهن گرفتن تمام ملک به خاطر وام مسکن موضوع شرعی است. هنوز مشخص نیست آیا بانک می‌تواند به دلیل قرض دادن حداکثر ۲۰ میلیون با سود آن ۴۳ میلیون تومان، ملکی با ارزش چندین برابر وام را در تملک خود قرار دهد؟
آیا می‌توان این حق را به بانک داد که به خاطر قرض دادن به فردی تمام زندگی وی را مصادره کند؟
سؤال دیگر در این بحث نحوه تملک و فروش ملک در زمان عدم پرداخت اقساط وام است. آیا بانک مجاز است به خاطر مثلاً ۴۳ میلیون تومان وام با سود‌ش، ملک را به ارزش مثلاً۱۵۰ میلیون تومان بفروشد؟
نظرات