ویژگی های ترزاقی در کارهای حرفه ای
بنانیوز- متن زیر در رابطه با ویژگیهای ترزاقی در کارهای حرفه ای توسط مهندس امین بهمنی یگانه جهت استفاده دیگر مخاطبان در این رشته به پایگاه بنانیوز ارسال گردیده است:
مقدمه:
درس مهندسی پی پیشرفته را در نیمسال تحصیلی اول سال ۱۳۹۲ در دانشکده ی عمران دانشگاه تهران با دکتر علی فاخر می گذرانم. استاد در سالروز تولد ترزاقی (پدر علم مکانیک خاک) یک رایانامه برای دانشجویان کلاس ارسال کردند. متن اصلی از پروفسور گودمن و راجع به ویژگی های ترزاقی در کارهای حرفه ای بود. به نظر رسید این ویژگی ها برای مهندسان بسیار مفید می باشد. لذا این متن را با کمک استاد ترجمه نمودم. امیدوارم مفید واقع شود.
متن اصلی را هم می توانید از لینکی که در پایان آمده مطالعه نمایید.
ویژگی های اصلی
۱، ترزاقی مطالعات موردی قبلی را مرتب گزارش می داد، چه از تجارب شخصی خودش و چه مواردی که از هم صحبتی با مهندسین فرا گرفته و یا مطالعه کرده بود. وی در هر حالت با پشتکار دنبال می کرد که مطالعات موردی ژئوتکنیکی گزارش شود.
۲، وی در شروع و در تمام طول یک پروژه، حجم وسیعی از اطلاعات را درخواست می کرد و در به دست آوردن جزئیات مورد نظر خود معمولا مصر بود. اغلب نتایج کاوش های گذشته در خاک را زیر سوال می برد و گاهی بی درنگ نتایج آن ها را رد می کرد و کاوش جدیدی را شروع می کرد.
۳، معمولا تاریخچه ی زمین شناسی یک ساختگاه را کاملا بررسی می کرد و سپس فهرستی از سوالاتی تهیه می کرد که شناسایی های ژئوتکنیکی می بایست در جهت پاسخ به آن ها صورت گیرند. او این تاریخچه و علم زمین شناسی را به کار می بست تا ویژگی های هندسی و ویژگی های مربوط به مصالح زیر یک پی را استنتاج کند.
۴، در تحقیق و علت یابی گسیختگی ها و شکست ها ، سعی داشت تا اطلاعات قدیمی ، عکس ها و شاهدان عینی را بیابد و بر روی یافتن و برطرف کردن تناقضات موجود در این داده ها کار می کرد.
۵، در نگارش گزارش هایش، واژه هایش را به گونه ای می گزید که مبین نحوه ی تفکرش باشند ، و مراقب بود تا منطقی را که منجر به ساده سازی ها شده و یا منطق حاکم بر ارتباط بین مشاهداتش را ارائه کند.
۶، محاسباتش را بر مبنای قضاوت تعدیل می کرد، قضاوتی که نقص های نمونه گیری و آزمایش و تغییر در ریخت شناسی و ویژگی های لایه های مختلف را در نظر می گرفت.
۷، تلاش می کرد تا روش ها و ابزار را به گونه ای ساده شرح دهد تا کاربر بتواند توصیه های وی را بدون سختی و یا زحمت زیاد انجام دهد.
۸، در هنگام نقد کارهای گذشته، با احتیاط و مودبانه سعی می کرد ماهیت مخالفت خود را توضیح دهد و در عین حال بر نظر خود استوار بود.
۹، هر طراحی خاص را همراه با فهرستی از نقص های محتمل آن طرح که مربوط به اثر عوامل زمین شناسی و مهندسی بود، بررسی می کرد و سپس هریک از طرح ها را بسیار دقیق امتحان می کرد. و سپس قابلیت آن طرح را در غلبه بر مشکلات و موانع محاسبه و یا قضاوت می کرد . در صورتی که یک طرح مورد قبول می شد، اصلاحات و دوباره کاری هایی را در آن طرح پیشنهاد می کرد. این پیشنهادها همراه با شکل های دارای جزئیات و تاریخچه ی موارد مربوطه ارائه می شد.
۱۰، در تکمیل یک شناسایی ژئوتکنیکی بر آن بود تا تمامی مبانی ضروری را پوشش دهد. – زمین شناسی مهندسی، مهندسی ژئوتکنیک، مهندسی سازه، و حتی گاهی هیدرولیک - تا بدین ترتیب کاربر را درگیر فراگیری یک زمینه ی خاص نکند.
۱۱، او اندازه گیری های مربوط به آب را از آب پشت خاکریزها گرفته تا پیزومتر ها، به کار می بست و با تحلیل آن ها، مقایسه ای میان پاسخ مصالح همگن و مصالح سایت واقعی انجام می داد. در نتیجه موارد استثنا با تمرکز بر کاوش محل های بحرانی شناسایی می شدند.
۱۲، به همان میزان که در زمینه ی طراحی مشتاق بود در زمینه ی فرایندهای ساخت نیز علاقه نشان می داد، و کاملا این انتظار را داشت که طراحی در حین ساخت که شرایط واقعی با مشاهدات و اندازه گیری ها مشخص می شود، به طور مناسب اصلاح شود. (طراحی و اصلاح آن حین اجرا)
۱۳، بر بکار گرفتن و استخدام افراد متخصص و واجد شرایط برای انجام کارهای حساس در ساخت اصرار می ورزید و اغلب در این زمینه کمک هم می کرد. چه برای اندازه گیری های مهندسی، نظارت بر حفاری گمانه ها و چه برای نظارت تونل! و برای استخدام زمین شناسان مهندسی بحث و استدلال می کرد.
۱۴، همواره درخواست می کرد که اندازه گیری ها در محل سایت و با زمان کافی برای مشاهده ی رفتار قبل، حین و بعد از ساخت، انجام شود. او در مورد عدم اندازه گیری های کافی هشدار می داد.
۱۵، توصیه هایی قطعی و صریح ارائه می کرد به طوریکه بلافاصله برای کاربرانش قابل استفاده بود. توصیه های خود را قانع کننده و گاهی با بیانی قاطع که با جدیت به خواننده هشدار می داد ارائه می کرد. عباراتی قطعی همانند موفقیت و شکست، ایمنی و فاجعه، با پیوستگی قابل توجهی در کلامش حضور داشت.
۱۶، همواره به ضرورت اثربخشی و کارا بودن واقف بود . اگر شرایط در بهینه ترین حالت نبود رویکردش برای حفاری و طراحی هر کار، ارضا و برآورده کردن قید ایمنی بود. اغلب طراحی مرحله ای را ، هنگامیکه در انتظار نتایج اندازه گیری ها بود، توصیه می کرد تا از طراحی دست بالا پرهیز شود.
۱۷، کاملا مقید به اتمام یک پروژه بود . حتی در شرایط تغییرات مدیریتی یا زمان هایی که پرداخت های مالی انجام نمی شد، پروژه را رها نمی کرد.
۱۸، همواره از مسئولیت اخلاقی خود بعنوان یک مهندس آگاه بود و در نشان دادن مشکلات بخشی از کار تردید و درنگ نمی کرد، حتی اگر دقیقا مسئولیت او محسوب نمی شد.
منبع:
امین بهمنی یگانه- مهرماه ۱۳۹۲
نظرات